بررسی اثرات سن، خستگی، تجربه و آموزش بر خطای انسانی خلبانان در وقوع سوانح هوایی جهان

Abstract

اهمیت بررسی سوانح هوایی در یافتن ریشه و علت‌های احتمالی وقوع سانحه و جلوگیری از وقوع سوانح مشابه است. بر اساس آخرین آمار، در 80 درصد سوانح هوایی عامل انسانی به‌ویژه خلبان و کادر پروازی از علت‌های سانحه بوده است. لذا بررسی اثر عامل انسانی و به‌طور خاص خلبان می‌تواند کمک شایانی در شناسایی و رفع علل سانحه کرده و در جلوگیری از سوانح مشابه کمک کننده باشد. در این مقاله، با بررسی تحلیل‌های آماری، به مبحث بررسی سوانح هوایی با تاکید بر اهمیت سن، خستگی، تجربه و آموزش خلبان که با تأثیرگذاری بر ریسک و خطای انسانی خلبان به وقوع سوانح هوایی منجر می‌شوند، پرداخته شده است. با توجه به نتایج حاصل، بررسی کارآمدی قانون 60 سال و 65 سال برای بازنشستگی و جدایی خلبانان از پرواز امری ضروری است. اما مهم‌تر از آن، اهمیت بررسی موردی خلبانان مسن برای تائید سلامت فیزیکی، فیزیولوژیکی، روحی و روانی آن‌هاست که می‌تواند محل قطع زنجیره ایمنی باشد. از طرفی بر اساس مطالعات، خلبانان باید برای کنترل آسیب‌های ناشی از اختلالات/ ناتوانی‌های پروازی به‌دلیل مصرف مواد مخدر، در محدوده‌ی سنی30 تا 45 سال، برای کنترل آسیب‌های ناشی از مصرف الکل در محدوده‌ی سنی 41 تا 45 سال و برای کنترل آسیب‌های ناشی از حملات قلبی-عروقی باید آنان را در محدوده‌ی سنی 51 سال به بعد مورد بررسی بیشتری قرار داد تا با شناسایی خطرات از وقوع سوانح از این دست جلوگیری شود.