دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی (Oct 2017)
تدوین مدل آموزشی برای عملکرد تحصیلی مبتنی بر هوش چندگانه با واسطه‌گری خودپنداره و عزّت‌نفس: یک الگوی ساختاری
Abstract
پژوهش حاضر اجمالاً با هدف تدوین مدل آموزشی مبتنی بر هوش چندگانه به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری همۀ دانش‌آموزان پسر دبستانی پایۀ چهارم و پنجم ابتدایی شهر قزوین در سال تحصیلی 93ـ1392 بودند. نمونه شامل 359 دانش‌آموز که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ مقیاس عزّت نفس (روزنبرگ، 1965)، آزمون خودپنداره (تنسی، 1964) و مقیاس سنجش هوش‌های چندگانه (عابدی، 1387) بود. معیار عملکرد تحصیلی از میانگین نمرات دروس به‌دست آمد. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان دادند، مسیرهای مستقیم هوش درون‌فردی، هوش موسیقایی، هوش منطقی ـ ریاضی، خودپنداره و عزت‌نفس با عملکرد تحصیلی معنی‌دار است. مسیرهای مستقیم هوش طبیعت‌گرا، هوش درون‌فردی، هوش میان‌فردی، هوش موسیقایی، هوش فضایی، هوش زبانی و خودپنداره با عزت‌نفس معنی‌دار است. اثر مستقیم و غیرمستقیم هوش درون‌فردی بر عملکرد تحصیلی و عزّت‌نفس معنادار بود (به ترتیب 003/0P=، 02/0P= و 04/0P=، 001/0P=). اثرمستقیم هوش درون‌فردی بر خودپنداره نیز معنادار بود (001/0P=). این اطلاعات می‌تواند برای طراحی برنامه‌های آموزشی بر مبنای هوش چندگانه و به‌منظور بالا بردن عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان استفاده می‌شود.
