تأثیر روش‌های مختلف افزایش حاصلخیزی خاک از طریق افزودن کودهای آلی، شیمیایی و بیولوژیکی بر عملکرد و کیفیت دانه کلزا (Brassica napus L.)

Abstract

منابع مختلف کودی بر عملکرد دانه، درصد روغن و کیفیت دانه تأثیر می‌گذارند. اطلاعات تأثیر همزمان منابع کودهای آلی، شیمیایی و بیولوژیک در زراعت کلزا (Brassica napus L.)در دسترس نمی‌باشد. به منظور بررسی تأثیر روش‌های افزایش حاصلخیزی خاک بر عملکرد کمی و کیفیت دانه کلزا رقم طلایه، یک آزمایش مزرعه‌ای در دو سال‌ زراعی 87-1386 و 88-1387 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه سنندج انجام گردید. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. شش راهبرد تأمین کود پایه شامل کود دامی (N1)، کمپوست (N2)، کود شیمیایی (N3)، کمپوست+ کود دامی (N4)، کمپوست+ کود دامی+ کود شیمیایی (N5) و شاهد (N6) به عنوان سطوح عامل اصلی تعیین شدند و چهار ترکیب کود‌های زیستی شامل: باکتری باسیلوس و سودوموناس (B1)، قارچ تریکودرما (B2)، باکتری باسیلوس و سودوموناس + قارچ تریکودرما (B3) و شاهد (بدون قارچ و باکتری) (B4) به عنوان سطوح عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که منابع مختلف کود پایه و زیستی تأثیر معنی‌داری بر عملکرد دانه دارد. بیشترین عملکرد دانه در تیماری که کود‌های آلی و شیمیایی به طور همزمان مورد استفاده قرار گرفته بود (N5) حاصل گردید. کلروفیل برگ به طور معنی‌داری تحت تأثیر روش‌های مختلف کوددهی قرار گرفت. بیشترین میزان نیتروژن دانه (85/42 میلی‌گرم در گرم) و کمترین نسبت (N/S) در تیمار N5 به دست آمد. بیشترین درصد روغن در تیمار (N1) و (N2) بیشترین عملکرد روغن در تیمار (N5) حاصل گردید. در نهایت کاربرد کود‌های آلی و بیولوژیک در کنار کود شیمیایی باعث بهبود عملکرد و کیفیت دانه کلزا گردید.

Keywords

• کمپوست
• کود دامی
• کود زیستی
• روغن