بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش سازگاری اجتماعی جوانان مبتلا به اختلال بینایی

Abstract

مقدمه و اهداف جوانان مبتلا به اختلال بینایی در مقایسه با جوانان بینا، استرس ادراک­ شده بیشتر و سازگاری اجتماعی کمتری را تجربه می ­کنند. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش استرس ادراک­ شده و افزایش سازگاری اجتماعی جوانان مبتلا به اختلال بینایی انجام گرفت. مواد و روش ­ها جامعه پژوهش حاضر شامل تمام جوانان نابینا و کم­ بینای شدید 20 تا 35 ساله شهر اصفهان بود که در سال 1397 در سازمان بهزیستی شهرستان اصفهان و انجمن ­های نابینایان دارای پرونده بودند. از بین این افراد، 40 نفر به روش در دسترس انتخاب و به­ صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش­نامه­ های استرس ادراک­شده کوهن (1983) و زیرمقیاس سازگاری اجتماعی پرسشنامه شخصیت کالیفرنیا (1939) بود. داده­ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم­افزار SPSS-24 مورد تجزیه­ و­تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها یافته‌ ها نشان داد که در مرحله پس­آزمون، گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، نمرات کمتری در استرس ادراک­شده و نمرات بیشتری در سازگاری اجتماعی داشتند (0/01>p) و این الگو پس از گذشت یک ماه از درمان، همچنان باقی ماند (0/05>p). نتیجه­ گیری به نظر می­رسد که ACT، درمانی نویدبخش برای کاهش استرس ادراک­شده و افزایش سازگاری اجتماعی جوانان مبتلا به اختلال بینایی باشد.

Keywords

• جوانان
• اختلال بینایی
• استرس ادراک­شده
• سازگاری اجتماعی
• درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act)