اثر ویتامین های تیامین و ریبوفلاوین روی رشد جمعیت، صفات عملکردی و ذخایر چربی و پروتئین بدن زنبورها در کلنی های زنبورعسل ایرانی (Apis melliefa meda)

Abstract

نقش ویتامین­ها در تغذیه زنبورعسل به­ویژه در مواقعی که تغذیه کمکی با شربت شکر یا جایگزین­های گرده مطرح می­شود، اهمیت دارد. به­همین منظور، جهت بررسی تـأثیر ویتامین­های تیامین، ریبوفلاوین و ترکیب تیامین-ریبوفلاوین روی رشد جمعیت، صفات عملکردی و ذخایر چربی و پروتئین بدن زنبورها در کلنی­های زنبورعسل نژاد ایرانی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هفت تکرار در بازه زمانی فروردین 1401 تا شهریور 1402 در شرایط اقلیمی استان کردستان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (شربت شکر با نسبت یک به یک)، تیمار تیامین با غلظت 1500 پی­پی­ام به­صورت محلول در شربت شکر، تیمار ریبوفلاوین با غلظت 1500 پی­پی­ام به­صورت محلول در شربت شکر، و ترکیب ویتامین­های تیامین و ریبوفلاوین با غلظت 1500 پی­پی­ام به­صورت در شربت شکر بودند. صفاتی نظیر جمعیت زنبورهای بالغ و نوزادان، میزان پروتئین و چربی لاشه زنبورها، تولید عسل و مقدار گرده جمع­آوری­شده در مطالعه حاضر اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که جمعیت زنبورهای بالغ و نوزادان، تولید عسل و میزان جمع­آوری گرده در کلنی­های تغذیه ­شده با ویتامین­های تیامین و ریبوفلاوین و ترکیب تیامین-ریبوفلاوین به­طور معنی­داری نسبت به کلنی­های شاهد بیشتر بود (05/0>P). همچنین، درصد پروتئین و چربی لاشه زنبورهایی که با ویتامین­های تیامین، ریبوفلاوین و ترکیب تیامین-ریبوفلاوین تغذیه شدند نسبت به زنبورهای شاهد بیشتر بود (01/0>P). به­طور کلی، می­توان نتیجه گرفت که استفاده از ویتامین­های تیامین و ریبوفلاوین و ترکیب تیامین-ریبوفلاوین باعث بهبود رشد جمعیت، صفات عملکردی و ذخایر چربی و پروتئین بدن زنبورها و افزایش بازده اقتصادی کلنی­های زنبورعسل می­شود.

Keywords

• تیامین
• رشد جمعیت
• ریبوفلاوین
• زنبورعسل
• صفات عملکرد