تعیین ترکیبات شیمیایی، انرژی و فراسنجه‌های تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای پسمانده‌های میوه و تره‌بار در گوسفندان فیستولادار کردی

Abstract

پسمانده‌های میوه و تره‌بار فصل‌های تابستان و زمستان در یک نوبت در هر فصل تهیه و ترکیبات شیمیایی آنها در آزمایشگاه اندازه‌گیری شد. 5 گرم ماده خشک از پسمانده‌های هر فصل یا پودر یونجه در کیسه‌های نایلونی با سه تکرار در شکمبه سه راس قوچ فیستولادار قرار گرفت و در زمان‌های صفر، 4، 8، 16، 24، 48، 72 و 96 ساعت از شکمبه خارج شدند و تجزیه‌پذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF) تعیین شد. مقدار پروتئین خام (85/17 و 00/15 درصد)، NDF (85/37 و 66/34 درصد) و ADF (80/28 و 12/25 درصد) در پسمانده‌های تابستان بیشتر از زمستان بود. ماده خشک (57/12 و 13/13 در برابر 00/92 درصد)، ماده آلی (90/83 و 20/84 در برابر 00/94 درصد)، NDF (85/37 و 66/34 در برابر 00/48 درصد) و ADF (80/28 و 12/25 در برابر 10/34 درصد) در پسمانده‌های تابستان و زمستان کمتر از یونجه بود، اما مقادیر پروتئین خام (85/17 در برابر 00/15 و 05/15 درصد) و کربوهیدرات‌های غیرالیافی (53/33 در برابر 14/27 و 96/29 درصد) به ‌ترتیب در پسمانده‌های تابستان و زمستان بیشتر از یونجه بود. پسمانده‌های تابستان و زمستان تفاوت معنی‌داری به لحاظ فراسنجه‌های تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای نداشتند. در تمام زمان‌های شکمبه‌گذاری، پسمانده‌ها نسبت به یونجه تجزیه‌پذیری بیشتری در بخش ماده آلی و تجریه‌پذیری کمتری در بخش ADF داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد که می‌توان از پسمانده‌های میوه و تره‌بار با موفقیت در تغذیه گوسفندان بالغ استفاده کرد اما توجه به نوع پسمانده‌ها و فصل سال نیز حائز اهمیت است.

Keywords

• پسمانده‌های میوه و تره‌بار
• تجزیه‌پذیری
• کیسه‌های نایلونی
• گوسفند فیستولادار
• یونجه خشک