تأثیر مدت زمان نگهداری بذر سویا بر پراکسیداسیون چربی‌ها، قندهای محلول، پروتئین، هدایت الکتریکی، خصوصیات کیفی و ظهور گیاهچه

Abstract

به­منظور بررسی تغییرات کیفی بذر سویا در طی زوال بذر، پژوهشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی(آزمایشگاه) و بلوک­های کامل تصادفی(مزرعه) انجام شد. تیمارها شامل دو رقم سویا ویلیامز و L17 و سه مدت زمان انبارداری 6، 18 و 30 ماه بود. صفات مورد بررسی درصد گیاهچه عادی، سرعت جوانه­زنی، هدایت الکتریکی، میزان قندهای محلول، پروتئین، مالون­دی­آلدئید، درصد ظهور اولیه و نهایی گیاهچه و سرعت ظهور جوانه­زنی بود. نتایج نشان داد با افزایش مدت انبارداری از کیفیت بذر کاسته شد و کاهش کیفیت بذر در طی انبارداری سبب کاهش درصد ظهور گیاهچه در مزرعه گردید. کاهش در کیفیت بذر در دوره سوم نسبت به دوره دوم انبارداری به­مراتب بیشتر بود، همچنین رقم ویلیامز نسبت به L17 قابلیت انبارمانی بالاتری داشت. تعداد گیاهچه­های عادی پس از 18 و 30 ماه نسبت به 6 ماه انبارداری برای رقم ویلیامز، 5 و 8/17 درصد و برای رقم L17، 9/12 و 8/25 درصد کاهش یافت. نتایج نشان داد که کیفیت بذر با میزان قندهای محلول و پروتئین بذر رابطه مستقیم و با نشت مواد سلولی و میزان مالون­دی­آلدئید رابطه معکوسی دارد. درصد پروتئین کل از 5/36% پس از 6 ماه انبارداری به­ترتیب به 5/33 و 3/31% پس از 18 و 30 ماه انبارداری کاهش یافت. نتایج نشان دادند سرعت زوال بذر پس از 30 ماه انبارداری نسبت به دوره قبل از آن به­مراتب بیشتر بود که نشان می­دهد بذر سویا حداکثر برای یک فصل زراعی بعد قابل نگهداری بوده و پس از آن شاهد کاهش کیفیت و بدسبزی خواهیم بود.

Keywords

• انبارداری
• پروتئین
• سویا
• قندهای محلول
• مالون دی آلدئید