مسئله پوشش کامل در حالت حداکثر سازی پراکندگی مکانی با در نظر گرفتن تسهیلات موجود، محدودیت ظرفیت و هزینه متغیر انتقال

Abstract

مسئله پوشش کامل ازجمله مسائل پرکاربرد مکان‌یابی تسهیلات محسوب می‌شود. در این مسئله هدف تعیین p مرکز سرویس به‌گونه‌ای است که با حداقل هزینه‌ استقرار تمام نقاط تقاضا پوشش یابند. این مسائل ماهیت و حوزه‌ عمل گسترده‌ای دارند که هر یک از مدل‌ها با لحاظ‌کردن شرایط خاصی در تکاپوی یافتن جواب بهینه هستند. یکی از این شرایط می‌تواند حالتی باشد که افزون بر پوشش کامل تقاضا، پراکندگی مکانی تسهیلات نیز مدنظر‌ قرار‌ می‌گیرد. پراکندگی مکانی به معنای حداکثرسازی فاصله بین تسهیلات با توجه به محدودیت‌های موجود است. این پژوهش به‌دنبال ارائه مدلی مناسب با درنظر داشتن محدودیت‌های قابل پیش‌بینی در دنیای واقعی و استفاده از یک روش مناسب برای حل مدل پوشش-پراکندگی است. بر همین اساس پوشش کامل فضای حل و انتخاب محل بهینه تسهیلات با حداکثر پراکندگی مکانی و با درنظر گرفتن حداقل تعداد تسهیلات و کمترین هزینه‌ استقرار با توجه به محدودیت ظرفیت تسهیلات و حداقل‌‌نمودن هزینه‌های حمل‌ونقل از اهداف این پژوهش به‌شمار می‌آید. با توجه به ماهیت NP-HARD مدل‌های پوشش و ادبیات حل این مدل‌ها، الگوریتمی برمبنای روش ژنتیک برای حل مدل طراحی شده است و به‌منظور افزایش کیفیت جواب مقادیر پارامترهای الگوریتم توسط روش طراحی آزمایش تاگوچی تنظیم شده است. نتایج به‌دست آمده نشان‌دهنده‌ مناسب‌بودن الگوریتم مذکور برای مدل ارائه شده است.

Keywords

• مساله پوشش کامل
• پراکندگی تسهیلات
• الگوریتم ژنتیک
• روش تاگوچی