Āmūzish va Yādgīrī (Aug 2018)
مشخصههای روانسنجی مقیاس خودکارآمدی ادراک شدة معلمان برای آموزش اخلاقی دانشآموزان
Abstract
هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مشخصههای روانسنجی مقیاس خودکارآمدی معلمان برای آموزش اخلاقی دانشآموزان (TEMES؛ ناروائز، وایدیچ، ترنر و کمیلکو، 2008) در گروهی از معلمان انجام شد. 200 معلم (100 مرد و 100 زن) به مقیاس کارآمدی معلمان برای آموزش اخلاقی و نسخة کوتاه ابزار نیرومندیهای منشی (SECS؛ فرنهام و لستر، 2012) پاسخ دادند. روش: در این مطالعه، به منظور تعیین روایی عاملی و پایایی نسخة کوتاه ابزار نیرومندی منشی به ترتیب از روشهای آماری تحلیل عاملی تأییدی و ضرایب همسانی درونی استفاده شد. همچنین، به منظور مطالعة روایی سازة مقیاس خودکارآمدی معلمان برای آموزش اخلاقی ضریب همبستگی بین مقیاسهای مقیاس خودکارآمدی معلمان برای آموزش اخلاقی با نیرومندیهای منشی گزارش شد. یافتهها: نتایج تحلیل عاملی تاییدی مقیاس خودکارآمدی معلمان برای آموزش اخلاقی دانشآموزان نشان داد که در نمونة معلمان ایرانی ساختار دوعاملی مقیاس خودکارآمدی معلم برای آموزش اخلاقی دانشآموزان مشتمل بر دو زیرمقیاس مثبت بودن معلم و فعالیتهای آموزشی با دادهها برازش قابل قبولی داشت. نتایج مربوط به همبستگی بین زیرمقیاسهای کارآمدی معلم برای آموزش اخلاقی دانشآموزان با نیرومندیهای منشی معلمان به طور تجربی از روایی سازة نسخة مقیاس خودکارآمدی معلم برای آموزش اخلاقی دانشآموزان حمایت کرد. ضرایب همسانی درونی دو زیرمقیاس مثبت بودن معلم و فعالیتهای آموزشی به ترتیب برابر با 80/0 و 81/0 به دست آمد. نتیجهگیری: در مجموع، نتایج مطالعة حاضر نشان داد که مقیاس کارآمدی معلم برای آموزش اخلاقی دانشآموزان برای سنجش باور معلم درباره توانایی خود برای بهبود و اثرگذاری بر رفتار و منش اخلاقی دانشآموزان در معلمان ایرانی، ابزاری روا و پایا است.