بررسی تائیر تمرینات تکواندو بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

Abstract

مقدمه و اهداف کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی در رشد کنترل وضعی ضعیف­تری داشته و نسبت به همتایان سالم خود بیشتر در معرض افتادن و صدمه دیدن هستند. ورزش کردن ممکن است سازمان حسی و قابلیت تعادل در این جمعیت را بهبود بخشد. هدف تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر تمرین ورزش تکواندو روی تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد است. مواد و روش­ ها روش مطالعه از نوع نیمه­تجربی پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. آزمودنی­ها 20 کودک پسر دارای اختلالات هماهنگی در رشد، در محدوده سنی 11–7 سالگی بودند و به صورت تصادفی انتخاب شده و به دو گروه (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. از هر دو گروه، پیش­آزمون توسط آزمون اصلاح­شده لک­لک برای سنجش تعادل ایستا و آزمون راه رفتن تاندومی برای سنجش تعادل پویا صورت گرفت. گروه تجربی در یک دوره برنامه منتخب تمرینات تکواندو به مدت 10 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند. سپس در پس­آزمون،گزینه­های مربوط به آزمون­های تعادلی از هر دو گروه به عمل انجامید. یافته­ ها نتایج نشان داد که در پیش­آزمون میانگین نمرات تعادل کودکان گروه تجربی و کنترل تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در پس­آزمون میانگین تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود (01/0>P). نتیجه­ گیری مطالعه حاضر نشان داد که انجام تمرینات تکواندو باعث بهبود تعادل کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی شده است.

Keywords

• اختلال هماهنگی رشدی
• تمرینات تکواندو
• تعادل
• کودکان