Kur’ân’ın Nüzûl Sürecinde Rab Kavramının Semantik Alanı

Abstract

Allah Teâlâ’nın tüm evreni kuşatan fiillerinin ve mahlûkat üzerin­deki kesintisiz tasarruflarının Kur’ân’da rab kavramı üzerinden takdim edildiği anlaşılmaktadır. Kur’ân, muhataplarının sahip olduğu, varlığı yarattıktan sonra onu kendi haline terk eden ve hayata dokunmayan rubûbiyet telakkisine mukabil ilk nazil olan vahiylerden itibaren yara­tan, yaşatan, yöneten, hayatın en küçük ve önemsiz görünen ayrıntılarını bile kontrolü altında tutan dinamik bir rubûbiyet anlayışı ikame etmek istemiştir. Buna göre Allah Teâlâ’nın evrene yönelik tasarrufları bütün­cül olarak değerlendirildiğinde tarihe ve tabiata seküler açıdan bakmak neredeyse imkânsız hale gelmekte ve O’nun gerek kozmik gerekse be­şerî düzeyde geçerli olan fiilleriyle müdahil bir fail olduğu ortaya çık­maktadır. Bu kapsamda Kur’ân’da rubûbiyetin -doğrudan veya dolaylı olarak- temas etmediği herhangi bir alandan söz etmek mümkün olma­makla birlikte muhataplarda etkin bir rubûbiyet zihniyeti ikame etmek amacıyla merkezi bazı kavramlar öne çıkmaktadır. Bu çalışmada Rab olarak Allah Teâlâ’nın kâinatta cari olan fiillerinin semantik alanına dâhil olan bu anahtar kavramlar Kur’ân’ın nüzul süreci ve muhatap kit­lenin zihniyeti dikkate alınmak suretiyle yine Kur’ân merkezli olarak incelenecektir. Bu minvalde Allah’ın insana, topluma, tarihe ve tabiata yönelik süregelen tasarrufları -anahatlarıyla- ortaya konulmaya çalışıla­caktır.

Keywords

• Tefsir
• Kur'ân
• Rab
• Semantik
• Rubûbiyet