مقایسۀ کیفیت زندگی و مهارت‌های آمادگی جسمانی کاربران بازی‌های ورزشی الکترونیکی و غیرالکترونیکی (مورد مطالعه: دانش‌آموزان دختر پایۀ دوازدهم)

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر ورزش­های الکترونیکی و ورزش­های غیرالکترونیکی بر کیفیت زندگی و شاخص­های وابسته به مهارت­های آمادگی جسمانی انجام شد. دانش‌آموزان دختر پایۀ دوازدهم مقطع متوسطۀ دوم ناحیۀ دوی شهر ری به تعداد 900 نفر جامعۀ آماری این پژوهش را تشکیل دادند. از بین آن‌ها 60 نفر به شکل نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و برحسب میزان فعالیت ورزشی و ورزش الکترونیکی به چهار گروه پانزده نفری دسته‌بندی شدند. روش پژوهش از نوع توصیفی و نیمه‌تجربی بود که به‌صورت میدانی اجرا شد. برای سنجش میزان کیفیت زندگی آزمودنی­ها و بررسی تأثیر این مطالعه بر آن، از فرم کوتاه پرسشنامۀ استاندارد کیفیت زندگی-36 سؤالی استفاده شد. از طریق اساتید متخصص حوزۀ تربیت‌بدنی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به دست آمد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 83/0 تعیین شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های توصیفی و آزمون آماری تحلیل کواریانس در نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین و انحراف استاندارد پس‌آزمون متغیر کیفیت زندگی در گروه‌های کنترل 37/0 ±90/2، ورزش 31/0 ± 83/2، بازی‌های الکترونیکی 20/0 ± 03/3 و ورزش و بازی‌های الکترونیکی 25/0 ± 88/2 بود. از سوی دیگر، تفاوت معناداری بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون متغیر کیفیت زندگی وجود نداشت (05/0 P > ,02/1 = F). دربارۀ متغیرهای آمادگی جسمانی نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون متغیرهای چابکی(01/0≤ P، 922/7 = F) ، پرتاب توپ(01/0≤ P، 044/10 = F) ، عکس‌العمل دارد (05/0≤ P، 33/5 = F)، بالابردن شانه و بارفیکس(01/0≤ P، 769/13 = F) مشاهده شد. به نظر می‌رسد بهترین حالت تمرین را ترکیب دو نوع تمرین ورزش سنتی و بازی‌های الکترونیکی تشکیل می‌دهد؛ چراکه در اغلب یافته‌ها نتایج گروه ترکیبی بهتر از سایر گروه‌ها بود؛ ازاین‌رو پیشنهاد می‌شود دانش‌آموزان متوسطۀ شهرستان شهر ری به‌منظور توسعۀ آمادگی جسمانی خود و نیز بهبود کیفیت زندگی‌شان بهتر است از برنامه‌های تمرینی ترکیبی استفاده کنند تا بتوانند بهترین نتیجۀ ممکن را کسب کنند.

Keywords

• کیفیت زندگی
• ورزش های الکترونیکی
• ورزش های غیرالکترونیکی
• آمادگی جسمانی