ارزیابی کمی و کیفی آب باران استحصال‌شده از پشت‌بام برای مصارف شرب

Abstract

استحصال آب باران پشت بام بعنوان منبع جایگزین مهم در مکان و زمانی که منابع آب سطحی و زیرزمینی آلوده، محدود و یا به سادگی در دسترس نیستند، بشمار می‌رود. این تحقیق با هدف بررسی کمی و کیفی آب استحصال شده از سیستم‌های برداشت آب باران برای تولید آب شرب در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری صورت گرفته است. برای بررسی پتانسیل استحصال آب باران در محدوده دانشگاه، یکی از ساختمان‌های خوابگاه دانشجویی با مساحت سقف 850 مترمربع و ظرفیت 300 دانشجو در نظر گرفته شد. از داده‌های روزانه بارندگی ایستگاه دشت ناز ساری در دوره 2000 تا 2018 بعنوان ورودی‌های مدل بیلان روازنه آب به منظور تعیین حجم مناسب مخزن ذخیره‌ آب باران استفاده شد. همچنین بمنظور بررسی کیفیت آب جمع‌آوری شده از سقف، از خروجی بام نمونه‌برداری و برخی از پارامترهای مهم فیزیکی، شیمیایی و میکروبی اندازه‌گیری شد. با توجه به نتایج، حجم مخزن ذخیره‌سازی با ظرفیت 30 مترمکعب با تقاضای روزانه حدود 6/3 مترمکعب آب شرب و با قابلیت اطمینان حجمی و زمانی بترتیب 27 و 9/24 درصد، انتخاب شد. یافته‌ها نشان داد در نتیجه اجرای این سیستم، سالانه حدود 354 مترمکعب در مصرف آب شهری صرفه جویی خواهد شد. همچنین نتایج نشان می‌دهد استفاده مستقیم از آب جمع‌آوری شده برای مصارف شرب دارای محدودیت می‌باشد. بر این اساس با توجه به میزان آب تولیدی سالانه پیشنهاد می‌شود تا ضمن استفاده از تانک شن برای بهبود پارامترهای فیزیکی (کدورت)، از سیستم UV برای گندزدایی و تصفیه میکروبی استفاده شود.

Keywords

• سامانه جمع‌آوری باران
• صرفه‌جویی آب
• قابلیت اطمینان
• مدل بیلان آب
• irwqi