Tip II diyabetli periodontitis hastalarında periodontal tedavinin ağız kokusuna etkisi

Abstract

<p>The aim of this study was to evaluate the effect of Phase 1 periodontal therapy on oral malodour levels in Type 2 DM patients with chronic periodontitis. Out of fifty patients, 24 females and 26 males, were included in the study. Thirty of them were in test group (TG) and the rest were in control group (CG). Test group received Phase 1 periodontal therapy, however, control group received neither periodontal therapy nor oral hygiene instructions. Clinical evaluation of the patients consisted of; Plaque index (PI), Gingival index (GI), probing depth (PD) and oral malodour (HMV) evaluations. At the end of the study, clinical parameters of the test group, decreased PI, GI, PD, and HLM values(P&lt;0.05). However, in the</p> <p>control group, changes on PI, GI and HDM values were statistically insignificant (p&gt;0.05), but the increase on PD value were statistically significant. Also, however none of the values changed statistically in control group. Within the limits of this study, conclude that periodontal therapy in Type II DM patients with chronic periodontitis has favourable effects on halitozis .</p> <p> </p> <p><strong>ÖZET</strong></p> <p>Bu araştırmada, Tip II diyabetli kronik periodontitis hastalarında başlangıç periodontal tedavisinin halitozis(ağız kokusu) değerine etkisi amaçlandı. Çalışmaya 24’ü kadın, 26’sı erkek toplam 50 birey katıldı. Bu hastaların 30’u tedavi, 20’si kontrol grubuna dahil edildi. Tedavi grubuna başlangıç periodontal tedavisi, diğer kontrol grubuna ise çalışma süresince hiçbir tedavi ya da oral hijyen eğitiminde bulunulmadı. Hastaların klinik olarak değerlendirilmesinde plak indeksi (Pİ), gingival indeks (Gİ), sondalama cep derinliği (SCD) ve ağız kokusu (HMD) ölçümleri yapıldı. Bu işlemler başlangıç ve tedavi sonrası 3.ayda tekrarlandı. Çalışma sonucunda tedavi grubunda klinik parametrelerden Pİ, Gİ, SCD ve HMD ortalama değerlerinde azalma istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p&lt;0.05). Kontrol grubunda ise Pİ, Gİ, HMD ortalama değerlerinde anlamlı bir değişiklik olmazken (p&gt;0.05), SCD değerinde istatistiksel olarak anlamlı bir artış bulundu (p&lt;0.05). Bu araştırmanın sınırları içerisinde; Tip II diyabetli kronik periodontitis hastalarında başlangıç periodontal tedavinin, halitozis (ağız kokusu) üzerine olumlu etkileri olduğu düşünülmektedir.</p> <p><strong>Anahtar Kelime:</strong> Periodontitis, Diyabet, Ağız kokusu</p>

Keywords

• Periodontitis
• diabetes mellitus
• halitozis