Mateusz Tomczyk, Karalne przywłaszczenie autorstwa, C.H.Beck, Warszawa 2020

Abstract

Monografia autorstwa Mateusza Tomczyka to interesujące opracowanie, którego zawartość wykracza poza omówienie zagadnień związanych ściśle z treścią znamion tytułowego typu czynu zabronionego. Choć tytuł monografii sugeruje, że jest ona omówieniem zespołu znamion przestępstwa karalnego przywłaszczenia autorstwa, jej Autor za cel obrał sobie ustalenie, czy art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku – o prawie autorskim i prawach pokrewnych2 dotknięty jest „wadą legislacyjną”. Wada legislacyjna polegać miałaby na „dywergencji pojęciowej tych samych określeń, lecz używanych w innych przepisach oraz w celu oddania różniących się zakresów kryminalizacji”3. Przy tak zakreślonej hipotezie większość wywodu Autor poświęcił rozważeniu językowej adekwatności znamienia czynności sprawczej tytułowego typu czynu zabronionego. W ten sposób książka, której tytuł sugerować może komentarzowe omówienie typu czynu zabronionego z art. 115 ust. 1 PrAut, zawiera wnikliwy wywód w przedmiocie wykładni znamienia „przywłaszcza”, ze szczególnym uwzględnieniem jego zastosowania w przywołanej typizacji. Rozważania posiadają też walor ogólny, odnosząc się do założeń związanych z językową racjonalnością prawodawcy w obszarze prawa karnego. Wskazują przy tym na znajomość „pierwotnych” unormowań cywilistycznych. Związane z ich treścią problemy Autor umiejętnie rozpatruje w kontekście karnoprawnym, co istotnie podnosi walor rozprawy. Nie mam wątpliwości, że książka M. Tomczyka to opracowanie wartościowe, zarówno w kontekście wykładni znamion typów czynów zabronionych z art. 115 ust. 1 PrAut oraz art. 284 § 1 k.k., jak i ogólnych problemów wykładni prawa karnego. Nie chcąc jednak uczynić recenzji książki wyłącznie formą pochwały jej Autora, poniżej zwrócę uwagę na zagadnienia dyskusyjne oraz takie, których dopracowanie – w mojej ocenie – podniosłoby wartość jego niewątpliwie udanego dzieła.