طراحی مدل ساختاری مناسب برای پیش‌بینی رضایت زناشویی زوجین بر اساس سطح تمایزیافتگی با میانجی‌گیری عملکرد خانوادگی

Abstract

مقاله پژوهشی مقدمه: این پژوهش با هدف طراحی مدل ساختاری مناسب برای پیش ‌بینی رضایت زناشویی زوجین بر اساس سطح تمایزیافتگی با میانجی‌گیری عملکرد خانوادگی انجام شد. روش‌ها: این پژوهش کاربردی با رویکرد کمی می‌باشد و به روش همبستگی انجام شده است. جامعه‌ی آماری شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به 23 مرکز مشاوره و راهنمایی انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش شهر تهران می‌باشد. روش نمونه‌گیری، خوشه‌ای است و حجم نمونه در این پژوهش 400 نفر بود که 200 نفر از آن‌ها را مردان و 200 نفر از آنان را زنان تشکیل می‌دهند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات عبارت بودند از پرسشنامه‌ی سنجش عملکرد خانواده بر مبنای الگوی مک مستر (McMaster Family Assessment Device ) FAD، پرسشنامه رضایت ناشویی Enrich و پرسشنامه تمایزیافتگی خود (Differentiation of Self Inventory) DSI. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی Pearson، آزمون رگرسیون چند متغیری و طراحی مدل معادلات ساختاری بود. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که عملکرد خانوادگی، نقش میانجی در رابطه بین رضایت زناشویی و سطح تمایزیافتگی ایفا می‌کند. عملکرد خانواده توانست به عنوان متغیر میانجی رابطه‌ی بین دو مؤلفه هم‌آمیختگی و جدایی هیجانی با رضایت زناشویی را میانجی‌گری کند. با این حال، عملکرد خانواده نتوانست به عنوان متغیر میانجی مؤلفه‌های موقعیت من و واکنش هیجانی باشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه منجر به ترسیم مدل ساختاری مناسب در تبیین رابطه بین سطوح تمایزیافتگی با رضایت زناشویی با نقش میانجی‌گری عملکرد خانوادگی شد.

Keywords

• رضایت زناشویی
• سطح تمایزیافتگی
• عملکرد خانوادگی