مقایسه کیفیت تصویر و دز جذبی سی تی آنژیوگرافی عروق ریوی در جهت کرانیوکائودال و کائودوکرانیال

Abstract

مقاله پژوهشی مقدمه: سی‌تی آنژیوگرافی عروق ریوی، به عنوان یک روش استاندارد در تشخیص آمبولی مطرح است. کیفیت نامطلوب تصاویر در این روش علاوه بر تشخیص نادرست باعث افزایش دز جذبی بیمار می‌گردد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر جهت اسکن بر کیفیت تصویر و دز جذبی در سی‌تی آنژیوگرافی عروق ریوی انجام شد. روش‌ها: 126 نفر از بیماران مراجعه‌‌کننده جهت سی‌تی آنژیوگرافی عروق ریوی با دستگاه 16 مقطعی زیمنس در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند (برای هر جهت اسکن 63 نفر). کیفیت تصویر توسط دو رادیولوژیست مجرب بررسی گردید. برای ارزیابی دز بیمار از شاخص دز حجمی و حاصل ضرب دز در طول استفاده شد. داده‌ها در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: در جهت اسکن کائودوکرانیال و کرانیوکائودال به ترتیب تهیه‌ی سی‌تی آنژیوگرافی در فاز مناسب 96/8 و 95/2 درصد (0/73 = P)، امکان تشخیص آمبولی 100 و 98/4 درصد (0/36 = P)، وجود آرتیفکت ورید اجوف فوقانی 30/2 و 22/2 درصد (0/31 = P)، آرتیفکت حرکتی محسوس ناشی از تنفس در تصویر 11/1 و 4/3 درصد (0/53 = P) و ورود ماده‌ی حاجب به داخل آئورت 17/5 و 7/9 درصد (0/1 = P) بود. میانگین شاخص دز حجمی به ترتیب برابر 3/53 ± 8/63 و 2/24 ± 8/66 میلی‌گری (0/04 = P) بود. نتیجه‌گیری: جهت اسکن، بر کیفیت تصویر تأثیر نداشت اما شاخص دز حجمی در جهت اسکن کائودوکرانیال کمتر از کرانیوکائودال بود.

Keywords

• سی‌تی آنژیوگرافی
• شریان ریوی
• دز پرتویی
• بهبود کیفیت تصویر