Psychiatria i Psychologia Kliniczna (Nov 2017)

XXIX Ogólnopolska Konferencja Sekcji Naukowej Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz I Międzynarodowa Konferencja Psychiatrii Dzieci i Młodzieży PTP Streszczenia

  • Agnieszka Gmitrowicz,
  • Małgorzata Janas-Kozik,
  • Ireneusz Jelonek,
  • Łukasz Pilawski,
  • Dorota Surma-Kuś

DOI
https://doi.org/10.15557/PiPK.2017.0034
Journal volume & issue
Vol. 17, no. 4
pp. 289 – 313

Abstract

Read online

Wprowadzenie: Polskie statystyki samobójstw cechują się średnią wiarygodnością. Problemem są nie tylko niezgodności między sprawozdawczością Komendy Głównej Policji (KGP) i Głównego Urzędu Statystycznego (GUS), lecz tak- że brak rejestracji prób samobójczych i samouszkodzeń, zarówno w skali kraju, jak i w placówkach opieki zdrowotnej. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) z 2014 roku monitorowanie samouszkodzeń i prób samobójczych (PS) to podstawowy element narodowych strategii zapobiegania samobójstwom, co wynika m.in. z faktu, że około 40% osób po próbach samobójczych ponawia je w ciągu roku. Udokumentowana wiedza na temat istotnie częstszego występowania zachowań samobójczych w populacji osób z zaburzeniami psychicznymi w pełni uzasadnia konieczność rejestracji samouszkodzeń i prób samobójczych w placówkach psychiatrycznych.