تأثیر یک سال کم‌تحرکی ناشی از کووید 19 بر عملکرد حرکتی سالمندان ساکن در مراکز مراقبتی

Abstract

زمینه و هدف: همان‌طور که شیوع ویروس کرونا سبب بروز مشکلاتی در تمامی ابعاد زندگی انسان شده است، برای سلامت جامعه سالمندان و سطح فعالیت بدنی و حرکت آزادانه آن‌ها نیز آسیب‌های جدی به دنبال داشته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک سال محدودیت حرکتی دوران پاندمی کرونا بر عملکرد حرکتی سالمندان ساکن در مراکز مراقبتی بود.مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع مطالعات کوهورت بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، سالمندان مرد و زن بالای 60 سال از دو مرکز نگهداری سالمندان شهر رشت بودند. عملکرد حرکتی سالمندان، با آزمون‌های تعادل عملکردی برگ، آزمون زمان برخاستن و رفتن یا احتمال سقوط و آزمون سرعت راه رفتن یا 10 متر راه رفتن مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون شایپرو ویلک استفاده شد و برای تعیین میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تحلیل داده‌ها و بررسی اختلاف درون‌گروهی بین داده‌ها از آزمون‌های تی همبسته و مک‌نمار در نرم‌افزار spss نسخه 26 استفاده شد.یافته‌ها: با توجه به نتایج آزمون تی همبسته، زمان آزمون برخاستن و رفتن در سالمندان تحت تأثیر یک سال محدودیت حرکتی در دوره پساکرونا افزایش معنی‌داری داشت (0/001=p). همچنین در تعادل عملکردی (0/03=p) تغییرات معنی‌داری دیده شد. در متغیر سرعت راه رفتن (0/001=p) به دنبال این دوره، کاهش معنی‌داری دیده شد. همچنین شاخص احتمال سقوط، افزایش معنی‌داری را نشان داد (0/021=p).نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق حاضر، مراکز نگهداری سالمندان و خانواده‌های دارای فرد سالمند باید به ضرورت انجام فعالیت بدنی و ورزش در این دوره بحرانی کرونا برای این افراد توجه زیادی داشته باشند و علاوه بر برنامه‌ریزی برای افزایش سطح فعالیت بدنی این افراد، آن‌ها را برای شرکت در فعالیت‌های بدنی تشویق کنند.

Keywords

• ویروس کرونا
• تعادل
• عملکرد حرکتی
• احتمال سقوط