اثرات حفاظتی والپروئیک اسید در پیشگیری از تخریب بافت میلین و حفظ تراکم آن در جسم پینه‌ای مغز موش

Abstract

مقاله پژوهشی مقدمه: عوامل توکسیک محیطی با اثرات مخربی که بر روی سلول‌های عصبی و بافت میلین دارند، می‌توانند باعث اختلال در عملکرد سیستم عصبی شوند. نقش محافظت‌کنندگی نورونی والپروئیک اسید به عنوان نوعی مهارکننده Glycogen synthase kinase 3β (GSK3-β) در برخی از بیماری‌های تخریب‌کننده‌ی نورونی به اثبات رسیده است. در مطالعه‌ی حاضر، اثرات این ترکیب در پیشگیری از تخریب و حفظ تراکم بافت میلین در جسم پینه‌ای مغز موش مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: تعداد 40 عدد موش سوری ماده نژاد C57BL/6با وزن 25-20 گرم در چهار گروه شامل گروه شاهد، شم، کاپریزون و والپروئیک اسید /کاپریزون قرار گرفتند. ترکیب والپروئیک اسید بصورت داخل صفاقی، روزانه و با دوز mg/kg300 استفاده شد. در پایان پژوهش، به منظور بررسی تراکم میلین، از روش‌های رنگ‌آمیزی تلوئیدین بلو، ایمونوهیستوشیمی و Real Time PCR استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تراکم میلین و درصد سلول‌های بیان کننده‌ی مارکر (Myelin Basic Protein) MBP در گروه دریافت‌کننده‌ی والپروئیک اسید، نسبت به گروه کاپریزون به شکل معنی‌داری افزایش پیدا کرده است. بعلاوه، نتایج بررسی بیان ژن ویژه‌ی میلین هم نشان داد که استفاده از والپروئیک اسید می‌تواند بیان این ژن را افزایش دهند. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که والپروئیک اسید، توانایی پیشگیری از تخریب بافت میلین و حفظ تراکم آن را دارد و لذا استفاده از این ترکیب می‌تواند راهکاری مناسب، برای پیشگیری از ابتلا و کاهش پیشرفت بیماری‌های تخریب‌کننده‌ی بافت عصبی باشد.

Keywords

• غلاف میلین
• والپروئیک اسید
• بیماری‌های تخریب‌کننده‌ی عصبی
• جسم پینه‌ای