تبیین تجارب دستیاران تخصصی در مورد ویژگی‌های استاد بالینی خوب: یک مطالعه‌ی کیفی

Abstract

مقدمه: با توجه به این که آموزش بالینی در قلب آموزش پزشکی قرار دارد، توجه به کارآمدی تدریس بالینی و استاد بالینی خوب نیز بسیار حایز اهمیت می‌باشد. استادان بالینی، در بیشتر مواقع دو نقش آموزشی و درمانی را به طور هم‌زمان ایفا می‌کنند و باید به قدری توانمند باشند که علاوه بر این که کار درست را انجام می‌دهند، چگونگی انجام آن را نیز به دانشجویان توضیح و نمایش دهند. مطالعه‌ی حاضر با هدف تبیین ویژگی‌های استاد بالینی خوب بر اساس تجارب دستیاران تخصصی انجام شد. روش‌ها: جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش واکاوی محتوا استفاده شد. 14 دستیار تخصصی به صورت هدفمند وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه‌ی نیمه ساختار یافته استفاده گردید. کدگذاری و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار MAXQDA2012 انجام گرفت. یافته‌ها: در تجزیه و تحلیل مستمر و چرخشی داده‌ها، در نهایت 60 کد حاصل شد که در 10 زیر طبقه و 3 طبقه‌ی اصلی قرار گرفتند. بر اساس تجارب دستیاران شرکت کننده در مطالعه، حمایت و پشتیبانی، پرورش دهنده بودن، مشاوره و راهنمایی، الگوی نقش بودن، اخلاق‌مداری، اهمیت دادن به بیمار، تخصص علمی، مهارت‌های بالینی، مدیریت آموزشی و تجربه‌ی معلمی، خصوصیات اصلی یک استاد بالینی خوب بودند که زیر سه طبقه‌ی «حامی و مرشد»، «الگوی اخلاق» و «مربی خردمند» دسته‌بندی شدند. نتیجه‌گیری: در این پژوهش، ویژگی‌های استاد بالینی خوب با ژرفای بیشتری مورد شناسایی قرار گرفت. با دقت و عنایت به نتایج مطالعه، استادان بالینی می‌توانند برنامه‌ریزی جامعی برای کسب این ویژگی‌ها داشته باشند و ضمن توانمند نمودن خود، به ارتقای آموزش بالینی و سلامت جامعه کمک نمایند.

Keywords

• آموزش پزشکی
• روش تدریس
• دستیاری تخصصی
• مطالعه‌ی کیفی
• پزشکی بالینی