مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی با دو شدت متفاوت بر میزان هورمون ایریزین و شاخص‎های گلیسمیک زنان دیابتی نوع

Abstract

مقدمه ایریزین مایوکاینی است که از پروتئین غشایی FNDC5 آزاد می‎شود و تأثیرات مثبتی بر متابولیسم کربوهیدرات‎ها دارد. پژوهش حاضر به بررسی اثر دو شدت تمرین ترکیبی بر میزان ایریزین، قند خون ناشتا، HbA1c و مقاومت انسولینی پرداخته است. روش کار در این مطالعه 26 زن دیابتی نوع 2 به گروه های، تمرین ترکیبی شدید، متوسط و کنترل تقسیم شدند. گروه‎های تمرینی، 8 هفته تمرین شامل 5 روز تمرین هوازی و 2 روز تمرین قدرتی با کش داشتند. تمرین هوازی گروه تمرینی شدید با 70 تا 89% HRmax و 75 دقیقه در هفته و تمرین هوازی گروه تمرین متوسط با 55 تا 69% HRmax و 150 دقیقه در هفته اجرا شد. قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت پس از آخرین تمرین، نمونه خونی گرفته شد. از آزمون آنوا برای تحلیل داده‎ها استفاده گردید (p ˂ 05/0). نتایج تمرین ترکیبی منجر به افزایش هورمون ایریزین و کاهش قند خون ناشتا، HbA1c و مقاومت انسولینی در هر دو گروه شد. اگر چه افزایش هورمون ایریزین در گروه تمرینی شدید افزایش بیشتری داشت اما تفاوت معناداری در میزان قند خون، HbA1c و مقاومت انسولینی بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه­ گیری تمرینات ترکیبی جهت افزایش میزان ایریزین، کاهش قند خون ناشتا، HbA1c و مقاومت انسولینی و در نتیجه کنترل بیماری دیابت سودمند می‎باشند و می‎توان از این تمرینات جهت بهبود شرایط گلیسمی استفاده نمود.

Keywords

• ایریزین
• تمرینات ترکیبی
• هموگلوبین A1c
• قند خون
• مقاومت انسولینی