رفتار حرکتی (Feb 2016)
اثر دستورالعملهای کانون توجه بیرونی و درونی در افراد مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت
Abstract
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر دستورالعملهای کانون توجه بیرونی و درونی در افراد با سبکهای شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر عملکرد و یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت میباشد. دراینراستا، آزمون گروهی تصاویر پنهانشده در بین 112 دانشجوی دختر سالم راستدست دانشگاه ارومیه در دامنۀ سنی 26ـ24 سال که تجربهای در مهارت پرتاب دارت نداشتند توزیع شد. براساس نمرات بهدستآمده از آزمون، 48 نفر بهصورت تصادفی در چهار گروه 12 نفری مستقل از زمینه با دستورالعمل کانون توجه درونی، وابسته به زمینه با دستورالعمل کانون توجه درونی، مستقل از زمینه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی و وابسته به زمینه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی قرار گرفتند. شرکتکنندگان تکلیف پرتاب دارت را بهمدت سه جلسه و هر جلسه، پنج دسته کوشش شش تایی را با دستورالعمل کانون توجهی مربوط به گروه خود تمرین کردند. بلافاصله پس از مرحلۀ اکتساب (همانند پیشآزمون (یک دسته کوشش 10 تایی)) پسآزمون اجرا گردید و سپس، با فاصلۀ 48 ساعت بیتمرینی و بدون ارائۀ هرگونه دستورالعمل، آزمون یادداری (یک دسته کوشش 10 تایی) انجام شد. تحلیل یافتهها با استفاده از آنووای دوطرفه نشان میدهد که اثرهای اصلی و نیز اثر متقابل در پسآزمون معنادار نمیباشد (P>0.05)؛ اما مقایسۀ میانگین آزمون یادداری گروهها با استفاده از آنووای دوطرفه، تفاوتی معنادار را نشان میدهد (P
