تأثیر شدت های مختلف تمرین مقاومتی و استقامتی بر بیان microRNA-133a و دو فاکتور نسخه‌برداری استئوژنز و آدیپوژنز Runx2 و PPARγ در مغز استخوان موش‌های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار

Abstract

هدف از انجام مطالعة حاضر، تأثیر شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی و استقامتی بر بیان microRNA-133a (mir-133a)، RUNX2 و گیرندة فعال‌کنندة تکثیر پروکسی زوم گاما (PPARγ) در مغز اسـتخوان موش‌های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار بود. 40 سر موش صحرایی نر سالمند (میانگین سنی: 23 ماه، میانگین وزن: 27/438 گرم) نژاد ویستار به پنج گروه مساوی هشت‌تایی شامل تمرین‌های مقاومتی و استقامتی با شدت متوسط و شدید و گروه کنترل به‌طور تصادفی تقسیم شدند. تمرین‌های مقاومتی متوسط و شدید به‌ترتیب با شدت 60 درصد و 80 درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی با استفاده از نردبان مقاومتی، تمرین‌ استقامتی با شدت متوسط 70-60 درصد سرعت بیشینه و تمرین‌ استقامتی با شدت شدید 110-80 درصد سرعت بیشینه، با استفاده از تردمیل جوندگان انجام شدند و هر دو نوع تمرین پنج روز در هفته به‌مدت هشتهفته انجام شدند. بعد از پایان دورة تمرین، بیان mir-133a ، RUNX2 و PPARγ در بافت مغز استخوان تیبیا به روش RT–PCR اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از آزمون کروسکال والیس در سطحP ≤ 0.05 انجام شد. این پژوهش نشان داد که میزان بیان mir-133a0.197) = P)، Runx2 (0.960 =P ) و PPARγ0.872) = P) در گروه‌های تمرینی با شدت بالا و متوسط در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد که تغییرات سلولی متابولیسم استخوان پس از انجام چنین تمرین‌هایی به دوره‌های طولانی‌تر تمرین ورزشی یا اندازه‌گیری‌های دیگری به‌ویژه در سطح پروتئومیکس نیاز دارد که باید در پژوهش‌های آینده بررسی شود.

Keywords

• mir-133a
• Runx2
• PPARγ
• تمرین استقامتی و مقاومتی
• متابولیسم استخوان