چگونه جدیت در اوقات فراغت بر دلبستگی مکانی ورزشکاران غیر حرفه ای تاثیر می گذارد؟

Abstract

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر اوقات‌فراغت‌ جدی بر دلبستگی-مکانی ورزشکاران آماتور بود. روش‌تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوه‌ی گردآوری داده‌ها همبستگی و با مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام ورزشکاران آماتور مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب بودند که سابقه عضویت حداقل 6 ماه را داشتند. جهت تعیین حجم نمونه براساس اهداف و فرضیات تحقیق، از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه‌گیری در دسترس پرسشنامه‌ها بصورت داوطلبانه در میان نمونه توزیع گردید، در نهایت تعداد 334 پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد، اوقات‌فراغت‌ جدی گولد و همکاران (2008) و پرسشنامه دلبستگی‌مکانی کایل و همکاران (2005) بود، در یک مطالعه مقدماتی ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی پرسشنامه‌ها 951/0 محاسبه شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و Smart PLSنسخه 3 بهره گرفته شد. یافته‌ها نشان داد 21 درصد از تغییرات دلبستگی‌مکانی از طریق اوقات‌فراغت جدی قابل تبیین است. همچنین مدل معادلات ساختاری تاثیر اوقات-فراغت جدی بر دلبستگی‌مکانی ورزشکاران آماتور از برازش کافی برخوردار بود (059/0 SRMR). یافته‌های این تحقیق نشان داد؛ جدیت در اوقات‌فراغت منجر به دلبستگی‌مکانی ورزشکاران آماتور می-شود و می‌تواند مشارکت در فعالیت‌های جسمانی را افزایش دهد؛ به عبارت دیگر، یکی از شیوه‌های تاثیر بر انتخاب‌های رفتار فراغتی مردم استفاده از پیگیری نظام‌مند اوقات‌فراغت و ایجاد دلبستگی به اماکن ورزشی تفریحی است.

Keywords

• رفتار فراغتی
• اوقات فراغت جدی
• دلبستگی مکانی
• ورزشکاران آماتور