اثر تمرین تناوبی و مصرف مکمل نانو سلنیوم بر بیان ژن‎های HSP70 و PGC-1α بیضه در رت‎های تحت القای دگزامتازون

Abstract

مقدمه: تمرین ورزشی و سلنیوم راهکاری مؤثر برای تقویت سیستم ایمنی است. هدف از این پژوهش تأثیر تمرین تناوبی و مصرف مکمل نانو سلنیوم بر بیان ژن‎های HSP70 و PGC-1α بیضه در رت‎های تحت القای دگزامتازون است. روش‌کار: 40 سر رت نژاد ویستار در محدوده سنی 10 هفته که به طور تصادفی در 5 گروه 8 نفره (سالم، تحت القای دگزامتازون (بیمار)، بیمار+تمرین تناوبی طولانی مدت، بیمار+ مصرف مکمل نانوسلنیوم، بیمار+تمرین تناوبی طولانی مدت+ مصرف مکمل نانوسلنیوم) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 12-5 تکرار 1 دقیقه‎ای دویدن روی نوارگردان جوندگان با شدت 24 تا 30 متر در دقیقه، معادل 75 تا 100 درصد بیشینه اکسیژن مصرفی، با فواصل استراحت فعال 75 ثانیه‎ای بود. این تمرینات شش روز در هفته به مدت چهار هفته اجرا شد. محلول نانوذرات سلنیوم آماده شده، به میزان 100 میلی‌گرم در سایز 250 نانومتر به صورت گاواژ و یک روز درمیان به موش‎ها‎ داده شد. از تحلیل واریانس سه راهه برای تعیین اختلاف در متغیرهای بین گروهها در سطح معناداری (05/0> P) استفاده شد. کلیه محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار Excel و SPSS نسخه 25 انجام گرفت. نتایج: نتایج به‌دست‌آمده از پژوهش نشان داد تمرین تناوبی منجر به افزایش معنادار HSP70 شد(05/0>P ). همچنین بیان ژن PGC-1α در گروه مکمل نانو سلنیوم و تمرین تناوبی منجر به افزایش معنا داری شد (05/0>P ). نتیجه­گیری: با توجه به پژوهش حاضر به نظر می‎رسد تمرین تناوبی و مصرف مکمل نانوسلنیوم منجر به افزایش معنادار HSP70 و PGC-1α می‎شود که نقش مهمی ‎در بهبود عملکرد ایمنی، بیماران دچار ضعف سیستم ایمنی دارد.

Keywords

• تمرین تناوبی
• مکمل نانو سلنیوم
• hsp70
• pgc-1α
• دگزامتازون