مجله دانشکده پزشکی اصفهان (May 2018)
مقایسه‌ی دو روش اداره‌ی بیهوشی در بهبود پی‌آیند آزمون Wake-up حین اعمال جراحی ترمیمی ستون فقرات
Abstract
مقدمه: یکی از اقدامات پایشی جهت پیش‌گیری از آسیب‌های پایدار در جراحی‌های ترمیمی ستون فقرات انجام آزمون Wake-up می‌باشد. این مطالعه، با هدف مقایسه‌ی هالوپریدول و پروپوفول جهت نگهداری بیهوشی از نظر بهبود کیفیت و سرعت انجام این آزمون، انجام شد. روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، 42 بیمار کاندیدای اسکلیوز به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه مورد، جهت نگهداری بیهوشی از هالوپریدول وریدی به میزان 1/0 میلی‌گرم/کیلوگرم در یک دز و نیروس‌اکساید 50 درصد و تجویز هر 30 دقیقه 15/0 میلی‌گرم/کیلوگرم آتراکوریوم و 1 میکروگرم/کیلوگرم فنتانیل استفاده شد. در گروه شاهد، پروپوفول 6/0 میلی‌گرم/کیلوگرم در ساعت و رمی‌فنتانیل 15/0 میکروگرم/کیلوگرم/ساعت تزریق شد و آتراکوریوم مشابه گروه مورد استفاده گردید. دو گروه، از نظر سرعت و کفایت انجام آزمون Wake-up و بعضی شاخص‌های همودینامیک و تنفسی مقایسه شدند. یافته‌ها: فشار متوسط شریانی در گروه مورد (80/2 ± 73/79 میلی‌متر جیوه) با گروه شاهد (60/2 ± 36/ 81 میلی‌متر جیوه) تفاوت معنی‌داری داشت (029/0 = P). تعداد ضربان قلب نیز در گروه مورد (90/3 ± 26/88) با گروه شاهد (20/5 ± 78/92) تفاوت معنی‌داری داشت (040/0 = P). همچنین، درصد اشباع اکسیژن در دو از نظر آماری اختلاف معنی‌داری داشت (001/0 > P). از طرفی، میانگین زمان بیدار شدن در زمان انجام آزمون Wake-up در گروه هالوپریدول 66/0 ± 38/2 و در گروه پروپوفول 44/2 ± 52/11 دقیقه (001/0 > P) و میانگین زمان خارج‌سازی لوله‌ی تراشه در دو گروه پیش‌گفته، به ترتیب 71/153 ± 40/296 و 18/319 ± 33/393 ثانیه بود (001/0 > P). نتیجه‌گیری: استفاده از هالوپریدول در مقایسه با پروپوفول جهت نگهداری بیهوشی در جراحی اسکلیوز ضمن حفظ شرایط همودینامیک و تنفسی مناسب از نظر زمان بیدار شدن و کفایت انجام و موارد موفقیت انجام آزمون Wake-up مناسب‌تر می‌باشد.
Keywords
