نقش گلوکز- انسولین- پتاسیم در درمان انفارکتوس حاد میوکارد: مقاله مروری

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالا و مرگ‌ومیر بالای ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی باید به درمان آن توجه ویژه مبذول داشت. در حال حاضر درمان اصلی انفارکتوس میوکارد (MI) با بالارفتن قطعه ST، برقراری مجدد جریان خون از طریق حل لخته است. علاوه بر این درمان اساسی، عوامل فارماکولوژیک متعددی در طی سال‌های گذشته مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در این مقاله ضمن اشاره به درمان‌های کمکی که در سال‌های اخیر پیشنهاد شده است، مقالات کارآزمایی بالینی در خصوص محلول گلوکز- انسولین- پتاسیم مورد بحث قرار می گیرد. مواد وروش‌ها: کلیه مطالعات منتشر شده در مجلات و ارائه شده در کنگره‌ها در پایگاه‌های اطلاعاتی Elsievier، Pubmed، Cochrane و SID با کلید واژه‌های مرتبط مورد جست‌و‌جو قرار گرفتند و مقالات مرتبط که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند پس از کنترل کیفی وارد مطالعه شدند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه مروری نشان می‌دهد که نتایج حاصل از مطالعات انجام شده بر روی اثرات گلوکز انسولین پتاسیم بر مرگ‌ومیر، سطح آنزیم‌های قلبی، کسر جهشی بطن چپ، بازگشت قطعه ST، فاکتورهای التهابی و مارکرهای اکسیداتیو متفاوت بوده است؛ ولی عموماً در مطالعاتی که جدیدتر انجام شده و روی تعداد بیشتری از بیماران صورت گرفته است GIK بی‌تأثیر بوده است. نتیجه‌گیری: در حال حاضر درمان با گلوکز انسولین پتاسیم به‌عنوان درمان کمکی به ترومبولیتیک توصیه نمی‌شود.

Keywords

• گلوکز
• انسولین
• پتاسیم
• انفارکتوس میوکارد