اثرات تمرینات هوازی بر هم‌انقباضی مفصل مچ پا در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی طی راه رفتن

Abstract

زمینه و هدف: دیابت با نقص عملکرد و آسیب ارگان‌های مختلف، به‌ویژه اعصاب، قلب و رگ‌های خونی مرتبط است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرینات هوازی بر هم‌انقباضی مفصل مچ پا در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی طی راه رفتن بود.مواد و روش‌ها: نمونه آماری پژوهش حاضر، شامل 20 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی (با میانگین سنی: 7/3±‌54/9، شاخص توده بدن: 5/4±‌28/4) در گروه آزمایش و 20 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی (با میانگین سنی: 7/3±‌54/1، شاخص توده بدن: 5/1±‌28/5) در گروه کنترل بود که به طور در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمایش تمرینات هوازی را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب اندام تحتانی با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوسویه با اندازه‌های تکراری انجام شد.یافته‌ها: نتایج کاهش هم‌انقباضی عمومی مچ پا را طی فاز پاسخ بارگیری در گروه آزمایشی طی پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون نشان داد (0/001=P). سایر مؤلفه‌های هم‌انقباضی جهت‌دار در همه فازها و هم‌انقباضی عمومی در فازهای دیگر هیچ‌گونه اختلاف معنی‌داری را بعد از پروتکل تمرینی نشان ندادند (0/05<P).نتیجه‌گیری: آسیب اعصاب محیطی بر اثر نوروپاتی دیابتی در بیماران با درجه متوسط نوروپاتی باعث الگوی غیرطبیعی هم‌انقباضی عضلات اندام تحتانی این افراد طی راه رفتن می‌شود. بنابراین کاهش هم‌انقباضی عمومی می‌تواند احتمالاً منجر به کنترل صحیح اندام تحتانی شود که درنهایت منجر به کاهش احتمال آسیب و سقوط در بیماران می‌شود.

Keywords

• نوروپاتی دیابتی
• الکترومایوگرافی
• هم‌انقباضی
• راه رفتن