تحلیل فازی استقرار بهینه مکانی فضای سبز شهری در شهر ماهشهر

Abstract

اساس ظهور رویکردهای جدید نظریه‌ای در ساخت، طراحی و برنامه‌ریزی شهری مانند شهرهای سبز، شهرهای سالم و شهرهای اکولوژیک توجه به محیط زیست شهری و توجه بیش از پیش به برنامه‌ریزی کاربری فضاهای سبز در ساخت و طراحی شهرهای پرتراکم از لحاظ کالبدی و جمعیتی می‌باشد. بنابراین وجود چنین کاربری در شهرهای امروزی حیاتی و ضروری است. از این رو در مطالعه حاضر با روش شناسی «توصیفی – تحلیلی» هدف پژوهش ارزیابی و تحلیل مکان‌های بهینه برای استقرار فضاهای سبز شهری در شهر ماهشهر می‌باشد. در این راستا با توجه به داده‌های در دسترس شاخص‌های تعیین کننده در دستیابی به هدف موضوع پژوهش، 11 کاربری عمده شهری در شهر ماهشهر تحت عنوان کاربری‌های تجاری، فرهنگی، درمانی، آموزشی، فضای سبز، صنعتی، مذهبی، اداری، راه‌های ارتباطی، ورزشی و مکان‌های توریستی- تاریخی می‌باشند که برای تحلیل استقرار بهینه مکانی فضای سبز از آنها استفاده شده است. برای تحلیل داده‌ها ابتدا با استفاده از توابع فازی درمحیط نرم افزار Arc GIS 10شاخص‌های پژوهش (کاربری‌های 11 گانه طبقه بندی شده) به عضویت فازی در آمده و سپس با استفاده از عملگر گامای فازی (Fuzzy Gama) مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد آزمایش حد آستانه‌های 7/0، 8/0 و 9/0 در عملگر گامای فازی با توجه به شرایط موجود کاربری‌ها، گامای فازی با حد آستانه 9/0 بهتر از بقیه حد آستانه‌های مورد آزمایش با لحاظ اهمیت و تعادل در گرایش‌های کاهشی و افزایشی کاربری‌ها به تحلیل استقرار مکانی فضای سبز شهری در شهر ماهشهر پرداخته است. همچنین مطابق با نتایج این عملگر قسمت‌های مرکزی شهر در دو بخش غربی و شرقی آن مناسب‌ترین مکان‌ها برای استقرار و مکان گزینی برای کاربری فضای سبز شهری می‌باشد.

Keywords

• سنجش فازی
• استقرار مکانی
• فضای سبز
• شهر ماهشهر