تأثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن PPARγ و میزان TG کبدی در رت‌های مبتلا به بیماری کبد چرب

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن PPARγ و محتوای تری‌گلیسیرید کبدی رت‌های مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام شد.در این پژوهش تجربی 30 سر رت نر ویستار به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول (20 سر)، 16 هفته غذای پرچرب با هدف بروز کبد چرب مصرف کرد و گروه دوم (کنترل) (10 سر) در این مدت غذای استاندارد مصرف کرد. پس از تأیید کبد چرب به‌وسیلة اندازه‌گیری سطح سرمی آنزیم ALT در گروه اول و تقسیم تصادفی آن‌ها به دو گروه NAFLD و NAFLD+HIIT (هر گروه 10 سر)، گروه NAFLD+HIIT تمرین فزاینده‌ای براساس درصدی از حداکثر سرعت را (75 تا 90 درصد) به‌مدت هشت هفته انجام داد و گرو‌ه‌های NAFLD و کنترل تنها رژیم غذایی قبل خود را مصرف کردند و در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. در پایان هشت هفته تمرین، میزان بیان ژن PPARγو محتوای کبدی تری‌گلیسیرید اندازه‌گیری شد. یافته‌ها نشان داد میزان بیان ژن PPARγدر گروه NAFLD+HIIT در مقایسه با گروه NAFLD به‌طور معناداری افزایش یافت (P = 0.001). همچنین میزان تری‌گلیسیرید کبدی گروه NAFLD+HIIT کاهش معناداری داشت (P = 0.001). میانگین وزن رت‌ها در گروه NAFLD+HIIT نیز تغییر معنا‌داری نداشت (P = 0.054)، اما میانگین وزن گروه کنترل و NAFLD در طی این دوره افزایش معنا‌داری پیدا کرد (P = 0.001). به‌نظر می‌رسد تمرین‌های تناوبی شدید با افزایش بیان PPARγو تأثیر بر تنظیم بیان ژن‌های مؤثر در متابولیسم چربی، به‌طور مستقل از کاهش وزن باعث کاهش تری‌گلیسیرید کبدی و بهبود بیماری کبد چرب می‌شوند.

Keywords

• بیماری کبد چرب
• تمرین تناوبی شدید
• گیرنده فعال تکثیر پرواکسیزوم گاما
• تری‌گلیسرید کبدی