مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با و بدون سابقه اسپرین خارجی مچ پا

Abstract

مقدمه و اهداف مچ پا شایع­ترین ناحیه آسیب­دیدگی در ورزش است؛ به طوری که 25 درصد کل آسیب­های ورزشی را شامل می­شود. ارتباط وقوع آسیب در این مفصل با متغیرهای راستای آناتومیکی اندام تحتانی مشخص­شده نیست؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه عوامل خطر داخلی آناتومیک میان ورزشکاران با سابقه اسپرین خارجی مچ پا و ورزشکاران سالم بود. مواد و روش ­ها پژوهش حاضر از نوع مطالعات مقطعی بود. بیست و پنج ورزشکار با سابقه آسیب اسپرین خارجی مچ پا و 25 ورزشکار سالم به صورت تصادفی انتخاب شدند و داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. متغیرهای شاخص قوس کف پا، افت ناوی، تیبیاوار، هایپراکستنشن زانو و پیچش درشت­نی در نمونه­ها اندازه­گیری شد. از آزمون­های آماری t مستقل و یومن­ویتنی در سطح معناداری 05/0 به ترتیب برای مقایسه متغیرهای با توزیع طبیعی و غیرطبیعی بین دو گروه استفاده شد. یافته­ ها مقایسه داده­های دو گروه با استفاده از آزمون­های آماری t مستقل و یومن­ویتنی نشان داد بین دو گروه در مقادیر شاخص قوس کف پا (040/0=P) و تیبیاوارا (0001/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد؛ در حالی که بین مقادیر متغیرهای افت ناوی، هایپراکستنشن زانو و پیچش درشت­نی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه­ گیری بر اساس یافته­ های پژوهش حاضر احتمالاً ناهنجاری­های آناتومیک اندام تحتانی به عنوان عوامل خطر داخلی می­تواند در بروز آسیب­های مچ پا دخیل باشد؛ لذا به متخصصین حوزه پیشگیری و بازتوانی آسیب­های ورزشی توصیه می­شود در پیشگیری و مدیریت عوامل خطر آسیب اسپرین خارجی مچ پا، ناهنجاری­های ساختاری مچ پا و ساق پا را مورد بررسی قرار دهند.

Keywords

• اسپرین مچ پا
• راستای آناتومیک
• عامل خطر