تولید نانوواکسن جدید و بررسی اثرات آن در موش BALB/c مبتلا به لیشمانیا ماژور

Abstract

زمینه و هدف: لیشمانیا نیوزیک بیماری عفونی مهم است؛ که توسّط انگل تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود.علی رغم تلاش‌های زیاد تاکنون واکسن مؤثّری علیه لیشمانیا مورد تأیید قرار نگرفته است . یکی از مزایای اصلی استفاده از DNA واکسن ها القای بیان آنتی ژن ها بدون تغییر در ساختار پروتئین و خاصیت آنتی ژنسیته آنهاست. دراین مطالعه برای افزایش ایمنی زایی DNA واکسن کاندید از یک نانو ادجوانت استفاده شد و ایمنی زایی آن در مدل موشی B‏ALB/c مادّه متفاوت مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش با در نظر گرفتن مطالعات قبلی مبنی بر آنتی ژنتیک بودن پروتئین TSA لیشمانیا در مدل موشی و انسانی ، نانو واکسنی جدید متشکّل از پلاسمید نوترکیب TSA به همراه نانوذرّه (PMMA) poly (methylmethacrylate) به عنوان ادجوانت طراحی گردید و ایمنی زایی آن در مدل موشی BALB/c مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از 3 بار تزریق عضلانی نانوواکسن به مقدار 100 میکروگرم ، بوستر پپتیدی به صورت زیر پوستی تزریق و پس از 3 هفته موش‌ها مورد چالش با انگل قرار گرفتند. در نهایت پاسخ های تکثیری به روش Brduو پاسخ های ایمنی سلولی ( تولید IL-4,IFN-γ) با روش ELISA مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که نانوواکسن جدید قادر به القای ترشح هردو سایتوکین بوده ولی برتری با پاسخ سلول های Th1 و تولید γ IFN- می باشد. نتیجه گیری: نتایج بررسی ها مشخص کرد که نانوواکسن کاندید می تواند جهت مطالعات و بررسی های بعدی در تهیه واکسن علیه لیشمانیا مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords

• tsa
• لیشمانیا ماژور
• pmma) poly(methylmethacrylate) (
• پاسخ ایمنی