بررسی حذف فلز روی از شیرابه با استفاده از جاذب پوست موز اصلاح شده با محلول اسیدی

Abstract

زمینه و هدف : شیرابه زباله شهری به دلیل داشتن مواد آلی، مواد معدنی و فلزات سنگین بعنوان یکی از مشکلات محیط زیست بشمار می رود که نیاز به تصفیه دارد. جذب سطحی یکی از روش های مورد استفاده در جذب آلاینده ها توسط مواد جاذب می باشد. در این مطالعه به بررسی کارایی حذف فلز روی از شیرابه محل دفن زباله شهر همدان توسط جاذب پوست موز اصلاح شده توسط محلول اسیدی پرداخته شده است. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر اثر متغیرهای زمان تماس، مقدار جاذب، pH و غلظت بر کارایی حذف فلز روی از شیرابه انجام گرفته است. جهت بررسی چگونگی فعل و انفعال بین جاذب و جسم جذب شونده از مدل های جذب ایزوترم لانگمویر و فروندلیچ و بررسی سرعت فرایند جذب از سینتیک جذب شبه مرتبه اول و دوم استفاده شد. یافته ها : بیشترین کارایی حذف فلز روی (92%) توسط جاذب پوست میوه موز اصلاح شده در pH بهینه 7، زمان تماس 70 دقیقه، مقدار جاذب g/l 6 و غلظت mg/l 1 رخ داد. حداکثر ظرفیت جذب جاذب نیز mg/g 34 تعیین گردید. نتایج نشان داد که رفتار فرایند موردنظر از مدل ایزوترمی جذب لانگمیر تبعیت کرده و سینتیک آن بر واکنش شبه مرتبه دوم منطبق می شود. نتیجه گیری : استفاده از جاذب طبیعی پوست موز اصلاح شده با محلول اسید نیتریک توانایی بالایی در حذف فلز روی از شیرابه را دارد و می تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای کاهش مشکلات ناشی از جاذب‌های متداول شیمیایی استفاده گردد.

Keywords

• شیرابه زباله
• فلز روی
• جذب سطحی
• پوست موز
• همدان