پیش‌بینی «آسایش درونی» بر اساس «نگرش به دین» با واسطه‌گری «امید» و «معنای زندگی»

Abstract

پژوهش‌ها گویای رابطه مثبت دینداری با آسایش و سلامت جسمی و روانی اند. پژوهش پیش رو به بررسی ارتباط «نگرش به دین» (شامل باورها و مناسک دینی) با «آسایش درونی» (شامل شادی، رضایت از زندگی، و حرمت خود) از طریق «امید» و «معنای زندگی» می‌پردازد. 493 دانشجو از رشته‌های مختلف دانشگاه‌های تهران به صورت غیر تصادفی انتخاب شدند و به این پرسشنامه‌ها پاسخ دادند: «مقیاس شادی درونی»، «مقیاس رضایت از زندگی»، «مقیاس حرمت خود روزنبرگ»، «مقیاس نگرش مسلمانان به دین»، «آزمون هدف در زندگی»، و «مقیاس امیدواری». یافته‌ها نشان دادند که نگرش به دین با شادی، رضایت از زندگی، حرمت خود، امیدواری، و معنای زندگی رابطة مثبت دارد. آزمون سوبل نقش واسطه‌ای امیدواری و معنای زندگی را در روابط نگرش به دین با شادی، رضایت از زندگی، و حرمت خود تائید کرد. امید و معنا جوهرة دین قلمداد شده‌اند. نتایج پژوهش حاضر گویای آن‌اند که جوهرة دین به آسایش انسان‌ها کمک می‌کند.

Keywords

• دینداری
• نگرش به دین
• آسایش درونی
• معنای زندگی
• امیدواری
• روانسنجی دینی