مقایسه تشخیص عفونت سیتومگالوویروس در سقط های خودبخودی به روش کشت سلولی و روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلمیراز (PCR)

Abstract

مقدمه: عفونت سیتومگالوویروس، رایج ترین عفونت ویروسی در دوران بارداری می باشد. روش های متداول شناسایی این عفونت شامل: روش کشت ویروس، آزمون PCR و الایزا می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی و مقایسه روش کشت سلولی و روش مولکولی PCR در تشخیص عفونت های سیتومگالوویروس در سقط های خودبخودی انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 91-1390 بر روی 110 زن با سابقه سقط غیر عمد در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. برای کشت، 15 سی سی از خون مادران در لوله های حاوی سیترات ریخته شد و 5 سی سی فایکول اضافه شد و نمونه با دور 5000 به مدت 5 دقیقه سانتریفیوژ شد. پس از جدا شدن لایه بافی کت، این لایه با محیط کشت DMEM مخلوط و در رده سلولی MRC-5 تلقیح شد و پس از 72 ساعت از لحاظ انکلوزیون سلولی بررسی شد. نمونه ها همچنین به روش PCR از لحاظ حضور اسیدنوکلئیک ویروسی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از دو روش با استفاده از آزمون کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از 110 مادر مورد مطالعه، 5 نفر (5/4%) از لحاظ کشت، در رده های سلولی MRC-5 (سلول های فیبروبلاست ریوی انسان) مثبت بودند در حالی که در آزمون PCR، 6 مورد (4/5%) مثبت بودند. حساسیت و ویژگی کشت به ترتیب 3/83 و 100 درصد بود در حالی که حساسیت و ویژگی آزمون PCR، 100 درصد به دست آمد. نتیجه‌گیری: روش کشت در رده های سلولی، احتمالاً به تنهایی برای تشخیص عفونت کفایت نمی کند. روش های تشخیصی PCR و الایزا به منظور ارزیابی دقیق عفونت ضروری می باشد و PCR می تواند جایگزین روش کشت شود.

Keywords

• سقط جنین
• سیتومگالوویروس
• کشت
• واکنش زنجیره ای پلیمراز