Metoda dialogiczna w szkole (opis i weryfikacja narzędzia diagnostycznego na przykładzie lekcji religii)

Abstract

W wielu współczesnych opracowaniach teoretycznych występuje krytyka tradycyjnych form pedagogicznych i katechetycznych opartych o metodę scholastyczną („trzy zet” = zakuć, zdać i zapomnieć), technologiczną (stosowanie wypracowanych dawno technik) i paradygmatyczną (akcent na aspekt przedmiotowy, poznawczy, empirycystyczny)1. Wnioski wypływające z powyższych prac teoretycznych prowadzą do sformułowania tezy potwierdzonej empirycznie, że uprawianie samej dydaktyki wiąże się z przemocą strukturalną sankcjonowaną prawnie oraz prowadzi do niedostosowania społecznego, przestępczości nieletnich i innych dewiacji.