روانشناسی بالینی و شخصیت (Feb 2022)
تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیک و طرحوارهدرمانی هیجانی در تکانشگری، بد تنظیمی هیجانی و طرحوارههای هیجانی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی
Abstract
مقدمه: اختلال شخصیت مرزی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیک و طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی بودروش: پژوهش ازنظر هدف کاربردی و شیوه گردآوری اطلاعات از نوع طرحهای تک آزمودنی بود. بر اساس تشخیص اختلال شخصیت مرزی توسط روانپزشک و اجرای مصاحبه ساختار یافته توسط روانشناسی بالینی و بررسی ملاکهای ورود و خروج 4 بیمار انتخابشده و بهطور تصادفی در دو گروه رفتاردرمانی دیالکتیک و طرحواره درمانی هیجانی جایگذاری شدند. هر یک از بیماران 11 مرتبه (3 مرتبه پیش از آزمون، 5 مرتبه در طی آزمون و 3 مرتبه در پسآزمون) بهوسیله مقیاس تنظیم هیجان ،مقیاس شخصیت مرزی، و مقیاس طرحوارههای هیجانی ارزیابی شدند. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از شاخصهای تغییر روند، بازبینی نمودارها و شیب و برای بررسی معناداری بالینی از شاخص درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.نتایج: بررسی نمودارها و تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی نسبت به رفتاردرمانی دیالکتیک طرحوارههای هیجانی غیر انطباقی، ناامیدی و تکانشگری بیماران مبتلابه اختلال شخصیت مرزی را بیشتر کاهش داده است و همچنین در ارزیابی مجدد و طرحوارههای هیجانی انطباقی نیز طرحواره درمانی هیجانی تأثیر بیشتری داشته است. همچنین هر دو درمان در کاهش سرکوبی تأثیر یکسانی داشتند.بحث و نتیجهگیری: با توجه به یافتهها میتوان طرحواره درمانی هیجانی را بهعنوان درمان مؤثر در مداخلات روانشناختی بیماران مبتلابه اختلال شخصیت مرزی به کاربرد.
Keywords