Wierny i rzetelny obraz instrumentów pochodnych w sprawozdaniu finansowym według modelu rachunkowości zabezpieczeń w dobie MSSF 9

Abstract

Zasady rachunkowości instrumentów pochodnych zawarte w Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości 39 (MSR 39) były przedmiotem krytyki z uwagi na stopień skomplikowania i niedopasowanie do rzeczywistości biznesowej. Zastąpienie MSR 39 Międzynarodowym Standardem Sprawozdawczości Finansowej 9 (MSSF 9) miało z jednej strony uprościć zasady rachunkowości zabezpieczeń i przyczynić się do jej szerszego stosowania, a z drugiej wyeliminować niedoskonałości poprzedniego standardu i poprawić jakość informacji na temat instrumentów pochodnych, przekazywanej w sprawozdaniu finansowym. MSSF 9 wprowadził wiele zmian w zakresie rachunkowości instrumentów pochodnych i dlatego też zasadna wydaje się dyskusja na temat ich konsekwencji i wpływu na rzetelność i wiarygodność informacji przekazywanej otoczeniu. Jest to niezwykle istotne, gdyż z instrumentami pochodnymi wiąże się znaczne ryzyko – ich nieumiejętne stosowanie niejednokrotnie prowadziło do znacznych problemów finansowych lub upadłości przedsiębiorstw i instytucji finansowych. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najważniejszych zmian w rachunkowości instrumentów pochodnych zaimplementowanych w MSSF 9 oraz analiza ich wpływu na walory informacyjne sprawozdań finansowych jednostek gospodarczych, tj. wierne i rzetelne odzwierciedlenie ekonomicznych efektów stosowania derywatów.

Keywords

• instrumenty pochodne
• rachunkowość zabezpieczeń
• MSSF 9
• MSR 39
• efektywność zabezpieczenia