Journal of Philosophical Investigations (Jun 2015)
راه‌حل هگل برای دوگانگی ذهن و عینِ دکارتی
Abstract
هدف از جستار کنونی، بررسی راه‌حل هگل در برخورد با ثنویتِ ذهن و عین دکارتی است. معنای چنین دوگانگی‌ای این است که ما در امر شناخت با دو قلمرو جداگانه و کاملاً مباین با یکدیگر روبه‌رو هستیم: قلمرو اندیشه‌ها، باورها، مفاهیم و ذهنیات و قلمرو بیرونی که حاوی اعیان و اشیاء بیرونی است که قلمرو نخست به آن‌ها ارجاع می‌دهند و معطوف می‌گردند. به اعتقاد هگل، ثنویت دکارتی ناشی از یک اشتباه مقولهای است و اساساً نقطهی آغاز سوبژکتیویسم از همان بنیاد غلط است. هگل معتقد است که یک فلسفهی «اصیل» میتواند بر این دوگانگی غلبه کند؛ او با طرح اندیشه «مطلق» (Absolute) و ایده این‌همانی در عین تفاوت تلاش کرد از این دوراهی(dichotomy) فلسفی، برون‌شویی بیابد. او همچنین باور دارد که فلسفه نقش مهمی در نظریه‌پردازی «راجع به جهان واقعی» دارد. هگل با تبیین نحوهی شکل‌گیری آگاهی، به ما نشان می‌دهد که این تضاد در درون «ساختار آگاهی» است و با اتخاذ رویکرد درست در تبیین مسأله ذهن/عین از منظر پدیدارشناسانه می‌توان ادیسهی روح را در دل واقعیت نشان داد.
