تأثیر دلبستگی درمانی بر اختلال ثانویه روان‌شناختی ناشی از اختلال خوردن دختران ابتدایی مبتلا به اختلال پرخوری و چاقی

Abstract

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دلبستگی درمانی بر اختلال ثانویه روان‌شناختی ناشی از اختلال خوردن دختران دارای چاقی بود. این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعة آماری پژوهش، دختران مقطع ابتدایی مبتلا به مشکلات دلبستگی و چاقی بودند که از آن‌ها 32 نفر به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل (16 دختر) و آزمایش (16 دختر) تقسیم شدند. روش نمونه‌گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامة اختلال دلبستگی کودکان (راندولف 1996)، پرسشنامه اختلال ثانویه روان‌شناختی ناشی از ویژگی‌های اختلال خوردن (بوهن و فربورن، 2008) و پرسشنامه اختلال پرخوری (مارکوس و کالارچین، 2003) بود. پس از تشکیل گروه‌ها (آزمایش و کنترل) و اجرای پیش‌آزمون، مادران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در طول دوماه‌ونیم در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت ننمود. پس از پایان مداخله، بر روی دو گروه پس‌آزمون و پس از 45 روز آزمون پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که در مرحله پس‌آزمون و پیگیری کاهش معنی‌داری در نمره اختلالات ناشی از خوردن گروه آزمایش نسبت به کنترل، وجود دارد (005/0>p). با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی می‌تواند به‌عنوان شیوه مداخله در جهت کاهش اختلال ثانویه روان‌شناختی ناشی از اختلال خوردن در کودکان دارای چاقی به کار گرفته شود.

Keywords

• اختلالات ناشی از خوردن
• چاقی
• دلبستگی