نقش عوامل روانی-اجتماعی در پیش‌بینی فعالیت‌بدنی دانش‌آموزان

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش عوامل روانی-اجتماعی در پیش‌بینی فعالیت­های بدنی دانش‌آموزان بود. نمونۀ پژوهش، تمامی دانش‌آموزان 11 تا 18 سالۀ مدارس دولتی شهر تهران در نیمسال اول تحصیلی 98-97 بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش به‌منظور اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از پرسش‌نامه‌های ورزش در اوقات فراغت گودین و شفرد (1985)، خودکارآمدی فعالیت‌بدنی و حمایت اجتماعی نورمن و همکاران (2005) و پیامد مورد انتظار ورزش رسنیک و همکاران (2000) بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان دادند بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی با فعالیت‌بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد؛ اما بین انتظار پیامد و فعالیت‌بدنی ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج بیانگر این بود که حمایت اجتماعی و خودکارآمدی 5/14 درصد از واریانس کل میزان تغییرات فعالیت‌بدنی دانش‌آموزان را تبیین می‌کنند و حمایت اجتماعی پیش‌بین قوی‌تری نسبت به خودکارآمدی است.برای افزایش فعالیت‌بدنی نوجوانان می‌توان در هر برنامۀ مداخله‌ای از حمایت‌های اجتماعی،به‌خصوص حمایت­های والدین و دوستان به‌عنوان یک عامل مهم استفاده کرد.

Keywords

• فعالیت‌بدنی
• حمایت اجتماعی
• خودکارآمدی
• پیامد مورد انتظار