Expression of human cardiac-specific genes: a novel method for post-mortem interval estimation = Ekspresja genów specyficznych dla ludzkiego serca: nowa metoda szacowania interwału pośmiertnego

Abstract

W medycynie sądowej określenie interwału pośmiertnego (PMI) jest nie tylko ważnym, ale i jednym z najtrudniejszych aspektów. Do oszacowania PMI stosuje się kilka metod, takich jak metody fizykochemiczne, entomologiczne, biochemiczne, metaboliczne, autolityczne i fizyczne. Metody te zapewniają szeroki zakres PMI, ponieważ wpływają na nie różne czynniki. Podejście zastosowane w niniejszym badaniu polega na obliczeniu dokładnego PMI przy użyciu degradacji mRNA i zmiany krotności ekspresji (FCE) genów specyficznych dla serca, a mianowicie N-końcowego peptydu natriuretycznego typu pro-B (NPPB) i troponiny sercowej I (TNNI3). Siedemnaście tkanek serca ze zwłok analizowano w przedziale czasowym do 12 godzin od czasu śmierci, w różnych odstępach czasu w temperaturze pokojowej. Określono ekspresję genów, a dane przeanalizowano, stosując wartość średniej wartości delta Ct (ΔCt) ocenianego genu i genu metabolizmu podstawowego. Metodę delta delta Ct (ΔΔCt) zastosowano do obliczenia FCE w różnych grupach. FCE dla TNNI3 była prawie stabilna do 15 godzin PMI, a następnie po 15 godzinach ekspresja wykazała spadek do 24 godzin po śmierci; podczas gdy FCE dla NPPB była stabilna do 12 godzin PMI, a następnie po 12 godzinach ekspresja wykazała spadek do 24 godzin po śmierci. FCE dla NPPB i TNNI3 były prawie stabilne do 12 godzin. Zatem oszacowanie PMI poprzez analizę FCE genów specyficznych dla serca może być nową obiecującą metodą w medycynie sądowej.