بررسی تأثیر افزودن نوروفیدبک به درمان انتخابی (درمان شناختی-رفتاری و دارودرمانی) بر باورهای وسواسی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری

Abstract

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثرات افزودن درمان نوروفیدبک (NFT) به مصرف دارو (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و درمان شناختی رفتاری (CBT) ) بر وسواس فکری و طرحواره های ناسازگار اولیه (EMS) در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- اجباری (OCD) انجام شد. روش‌ کار: در این کارآزمایی بالینی که در سال 1398 در شهر مشهد انجام شد، 10 بیمار مبتلا به OCD با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه مساوی (گروه 1: NFT + SSRIs + CBT، گروه 2: SSRIs + CBT) تقسیم شدند. آنها با استفاده از پرسشنامه باورهای وسواسی (OBQ) و پرسشنامه طرحواره یانگ-فرم (YSQ) قبل از مداخله، در جلسه هشتم، پس از درمان و یک پیگیری دو ماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های ANOVA با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته‌ها: اثر مداخله زمان × برای هر پانزده EMS (P<0.05) و سه OB (P<0.05) معنی‌دار بود. با این حال، تعامل زمان × شرایط برای باور برآورد مسئولیت/تهدید (P<0.05) و رهاشدگی، نقص/شرم، درگیر شدن/خود توسعه نیافته، عدم کنترل خود/خود انضباط کافی، بی اعتمادی/سوءاستفاده، انقیاد و اجتماعی دیده شده است. انزوا/بیگانگی و طرحواره های استانداردهای بی امان (P<0.05). ما هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های درمانی در EMS و OB پیدا نکردیم. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هر دو طرح درمانی در کاهش باورهای وسواسی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه مؤثر هستند. با این حال، افزودن نوروفیدبک به درمان استاندارد منجر به تفاوت های قابل توجهی در کاهش باورهای وسواسی و طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری نشده است.

Keywords

• اختلال وسواس فکری اجباری
• درمان شناختی-رفتاری
• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین
• نوروفیدبک درمانی