نقش خودارائگی، خودتنظیمی و رگه‌های تاریک شخصیت، در پیش‌بینی وابستگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل به شبکه‌های اجتماعی مجازی

Abstract

هدف پژوهش،تعیین نقش خودارائگی، خودتنظیمی و رگه‌های تاریک شخصیت در پیش‌بینی وابستگی دانشجویانبه شبکه‌های اجتماعی مجازی است. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعة آماریپژوهش شامل همة دانشجویان شاغل به تحصیل دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1395 بهتعداد 3200 نفر بود که از بین آن‌ها تعداد 236 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ایانتخاب شدند. داده‌ها از طریق مقیاس خودتنظیمی (شواررز،1999)، پرسشنامه خودارائه‌گری(آکرمن،1979)، مقیاس رگه‌های تاریک شخصیت (جوناسونو وبستر،2010) و مقیاس محقق ساخته وابستگی بهشبکه‌های اجتماعی مجازی (دشتی،2016) جمع‌آوری شدند. برای تحلیل یافته‌ها از رگرسیونچند متغیری استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودتنظیمی (p=0/03) و خودارائه‌گری (p=0/017) در پیش‌بینی وابستگی به شبکه‌های اجتماعیمجازی نقش معنی‌داری دارند. (p=0/05) و R2 = 0/045. این یافته‌ها بیان می‌کند که خودتنظیمی وخودارائه‌گری، قابلیت پیش‌بینی اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی را دارا می‌باشند.

Keywords

• اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی
• خودارائه‌گری
• خودتنظیمی
• رگه‌های تاریک شخصیت
• دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی