بررسی شاخص اصلاح‌شده سرزمین در ارزیابی تناسب سرزمین و تصحیح روابط آن

Abstract

در ارزیابی تناسب سرزمین با روش پارامتریک، شاخص سرزمین (LI) باید با توجه به مقدار عددی محدودکننده‌ترین ویژگی یا همان درجه کمینه (Rmin) اصلاح شود و بعد از آن، کلاس تناسب تعیین گردد. توابعی که به‌منظور اصلاح شاخص سرزمین ارایه شده‌اند، از دیدگاه ریاضی باید در همه نقاط دارای پیوستگی باشند تا سبب از دست رفتن برخی از اعداد و پیرو آن از دست رفتن کلاس تناسب مربوط به آن اعداد نشوند. روابط ارایه­شده توسط سایس، در نقطه مرزی برای رده N (نامناسب) پیوسته نیستند. بنابراین، استفاده از روابط ارایه‌شده برای کلاس‌های N1 و N2 تا حد زیادی می‌تواند گمراه‌کننده باشد؛ چرا که توانایی جداسازی کلاس‌های N1 و N2 را ندارند و در محاسبه این کلاس‌ها به‌شدت با مشکل همراه هستند. هدف از این پژوهش ارایه روابط جدیدی است که هم شرط پیوستگی را دارا باشند و هم نتایج حاصل از این روایط در دامنه تعریف شده برای دو کلاس N1 و N2 قرار گیرند. بنابراین، نخست توابع ارایه‌شده سایس از نظر ریاضیاتی مورد بررسی قرار گرفتند و تصحیح‌های مورد نیاز انجام شد. سپس با شبیه‌سازی عددی، نتایج حاصل بررسی و مقایسه گردیدند. یافته‌ها نشان دادند برای کلاس‌های N1 و N2 توابع تصحیح باید به‌ترتیب به‌صورت 314/0×(2/0- LQSI) + 5/12 و LSI 5/0 برای روش خیدیر و 313/0×(002/0- LSI) + 5/12 و LSI 5/0 برای روش استوری باشند تا هم پیوستگی توابع تصحیح برای همه کلاس‌ها برقرار باشد و هم شاخص اصلاح‌شده تناسب سرزمین در دامنه تعریف‌شده برای هر کلاس قرار گیرد. دستاوردهای دو میلیون بار شبیه‌سازی نیز درستی توابع به‌دست آمده را تایید نمودند. بنابراین پیشنهاد می‌گردد در تعیین کلاس‌های N1 و N2 به‌جای روابط سایس، از روابط ارایه‌شده در این پژوهش استفاده شود.

Keywords

• روش استوری
• روش خیدیر
• شبیه‌سازی
• کلاس تناسب اراضی