ترجیح طعمه و سوئیچینگ بالتوری سبز Chrysoperla carnea روی شته‌ی سبز مرکبات Aphis spiraecola و شته‌ی جالیز Aphis gossypii

Abstract

بالتوری سبزChrysoperla carnea یکی از دشمنان طبیعی است که به آفات مختلف گیاهان زراعی و باغی حمله می­کند. ترجیح غذایی دشمنان طبیعی یکی از مهم­ترین معیارهایی است که در بررسی کارایی آن­ها مورد استفاده قرار می­ گیرد. در این بررسی، ترجیح غذایی و سوئیچینگ لاروهای سن دوم و سوم بالتوری سبز روی شته­ ی سبز مرکبات، Aphis spiraecola و شته­ ی­ جالیز، Aphis gossypii مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش روی برگ پرتقال، رقم تامسون ناول، در اتاقک رشد در دمای 2±27 درجه­ ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره­ ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. نتایج نشان داد که وقتی شته ­ی سبز مرکبات یا شته ­ی جالیز به تنهایی در اختیار لاروهای سن دوم و سوم شکارگر قرار گرفت، نرخ شکارگری لاروها روی شته­ ی جالیز در مقایسه با شته­ ی سبز مرکبات بیشتر بود. در آزمایش سوئیچینگ، ارائه­ ی ترکیب­ های مختلفی از شته­ ی جالیز: شته ­ی سبز مرکبات تفاوت معنی ­داری در میزان تغذیه­ ی لاروهای بالتوری سبز ایجاد کرد. در ترکیب­ های مختلف طعمه، تغذیه ­ی لاروهای سن دوم و سوم شکارگر از شته ­ی سبز مرکبات به ترتیب بین 90/7 تا 10/21 و 70/15 تا 00/31 و از شته ­ی جالیز به ترتیب بین 60/14 تا 60/29 و 50/24 تا 20/38 عدد متغیر بود. مقدار شاخص ترجیح منلی در نسبت مساوی شته­ ی جالیز:شته­ی سبز مرکبات برای لارو سن دوم و سوم شکارگر به ترتیب 632/0: 368/0 و 647/0: 353/0 محاسبه شد که نشان دهنده­ ی ترجیح لاروها به شته­ ی جالیز بود. این تحقیق نشان داد که نوع طعمه و تراکم آن روی ویژگی ­های رفتاری لاروهای بالتوری سبز موثر است.

Keywords

• کنترل بیولوژیک
• برهمکنش شکارگر- شکار
• آزمون های انتخابی و غیر انتخابی
• شاخص ترجیح