اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با شد‌‌ت‌‌های بالا و متوسط بر بیان ژن‌‌های miRNA-23a، MuRF و آتروژین- 1 در عضلات تند و کند انقباض رت‌‌های نر سالمند نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: آتروفی عضلانی یک فرآیند فعال کنترل شده بوسیله مسیرهای پیام‌‌رسانی و برنامـه‌‌های رونویسی ویژه است. آتروژین-1/ MAFbx و MuRF1 در مدل‌‌های مختلف آتروفی عضلانی، به طور مثبت تنظیم می‌‌شوند و مسئول افزایش تجزیه پروتئین از طریق سیستم پروتئازوم یوبیکوئیتین هستند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی با شدت‌‌های بالا و متوسط بر بیان ژن‌‌های ژن‌‌های miRNA-23a، MuRF و آتروژین- 1 در عضلات تند و کند انقباض رت‌‌های نر سالمند نژاد ویستار بود. روش‌‌تحقیق: در این تحقیق 30 سر موش صحرایی سالمند (23 ماهه) نژاد ویستار به شکل تصادفی به سه گروه (10=n) شامل تمرین مقاومتی با شدت متوسط (MIRT)، تمرین مقاومتی با شدت بالا (HIRT) و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین بالا رفتن از نردبان با شدت زیاد و متوسط (به ترتیب با 80 و 60 درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی) و با تکرار پنج روز در هفته بود. جداسازی عضله نعلی و عضله خم کننده دراز شست پا بلافاصله بعد از خونگیری در شرایط استریل انجام شد. بیان ژن MuRF، آتروژین -1 و miR-23a با تکنیک RT-PCR اندازه‌‌گیری شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و دو طرفه در سطح معنی‌‌داری 05/0>p صورت گرفت. یافته‌‌ها: بیان ژن‌‌های MuRF و آتروژین-1 پس از هشت هفته در دو گروه مقاومتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌‌دار و بیان miR-23a افزایش معنی‌‌داری پیدا کرد (05/0>p)؛ اما اختلاف تأثیر دو مداخله صورت گرفته بر miR-23a، MuRF و آتروژین-1 در هر دو عضله معنی‌‌دار نبود (05/0<p). نتیجه‌‌گیری: به نظر می‌‌رسد تمرین مقاومتی با شدت‌‌های متوسط و بالا، می‌‌تواند باعث کاهش سطوح استراحتی عوامل مرتبط با آتروفی عضلانی و ژن‌‌های هدف آن در رت‌‌های سالمند شود و پیشرفت سارکوپنیا در دوره سالمندی را مهار نماید.

Keywords

• تمرین مقاومتی
• ژن mir-23a
• ژن murf
• ژن آتروژین- 1
• سالمندی