اثر پروبیوتیک پدیوکوکوس اسیدی‌لاکتیسی بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، بافت‌شناسی و فلور میکروبی روده در جوجه‌های گوشتی

Abstract

هدف از این پژوهش، بررسی اثر پروبیوتیک پدیوکوکوس‌اسیدی‌لاکتیسی بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، بافت‌شناسی و فلور میکروبی روده‌ در جوجه‌های گوشتی بود. این مطالعه با تعداد 260‌ قطعه جوجه گوشتی نَر سویه رأس ‌308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار اجرا شد. پرورش جوجه‌ها در چهار گروه شامل: 1- بدون پروبیوتیک (شاهد) 2- اسپری محلول پروبیوتیک در کارتن جوجه‌های یک‌روزه (با غلظت یک گرم بر لیتر) 3- مصرف پروبیوتیک در خوراک در کل دوره (به میزان 100‌گرم در تن) 4-‌ مصرف پروبیوتیک به‌صورت اسپری به‌اضافه‌ی خوراک، انجام گرفت. بر اساس نتایج، جوجه‌هایی که پروبیوتیک را به‌روش اسپری دریافت کرده بودند، در مقایسه با آن‌ها‌یی که آن‌ را در خوراک و یا اسپری به‌‌اضافه‌ی خوراک مصرف کردند، افزایش وزن روزانه‌ی بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در دوره‌ی آغازین داشتند، ولی تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای بین این جوجه‌ها با گروه شاهد، مشاهده نشد. قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه‌های دریافت‌کننده‌ی پروبیوتیک به‌روش اسپری نسبت به دیگر گروه‌های دریافت‌کننده پروبیوتیک بیشتر بود، اما تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای بین این جوجه‌ها با گروه شاهد مشاهده نشد. بیشترین ارتفاع ویلی و عمق کریپت مربوط به گروه اسپری به‌اضافه‌ی خوراک بود. جمعیت لاکتوباسیل‌ها در جوجه‌های دریافت‌کننده‌ی پروبیوتیک با روش اسپری و اسپری به‌اضافه‌ی خوراک نسبت به گروه شاهد، به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای بیشتر بود. بنابراین به‌نظر می‌رسد، استفاده‌ زود‌هنگام از پروبیوتیک‌ پدیوکوکوس‌اسیدی‌لاکتیسی (اسپری در روز اول) در مقایسه با روش استفاده از آن در خوراک، نتایج بهتری در مؤلفه‌های اندازه‌گیری شده داشته است.

Keywords

• بافت‌شناسی
• پدیوکوکوس‌اسیدی‌لاکتیسی
• عملکرد، فلور‌میکروبی
• قابلیت‌ هضم مواد مغذی