تأثیر آموزش روانشناسی مثبت‌نگر بر عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی دانش‌ّآموزان

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش روانشناسی مثبت‌نگر بر عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آ‌ّموزان بود. روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه­ی آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی 96-1395 می­باشد که از میان آن‌ها تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه‌گیری تصادفی مرحله‌ای‌ انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه­های تاب‌آوری تحصیلی مارتین و مارش (2006)و عشق به یادگیری مک‌فارلان (2003) بود. داده­ها با استفاده از روش­های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روان‌شناسی مثبت‌نگر باعث افزایش عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آموزان شد (31/45=F، 001/0>P)؛ بنابراین توجه به اهمیت روان‌شناسی مثبت‌نگر در افزایش عشق به یادگیری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آموزان یکی از ضرورت­های پژوهش محسوب می­­شود و برگزاری دوره­هایی در این زمینه توصیه می­­شود.

Keywords

• تاب‌آوری تحصیلی
• روانشناسی مثبت‌نگر
• عشق به یادگیری